Hoewel depressie kan bijdragen aan slaapapneu of deze kan verergeren, is het geen directe oorzaak van slaapapneu. Slaapapneu is in de eerste plaats een fysieke aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende adempauzes tijdens de slaap. Deze pauzes verstoren het normale slaappatroon en het zuurstofniveau in het lichaam. Depressie, een psychische aandoening, kan het slaappatroon beïnvloeden, maar leidt niet direct tot slaapapneu. In plaats daarvan is de relatie tussen depressie en slaapapneu meestal bidirectioneel. Mensen met slaapapneu kunnen vermoeidheid en slaperigheid overdag ervaren, waardoor de depressiesymptomen mogelijk verergeren. Omgekeerd kan depressie veranderingen in het slaappatroon veroorzaken, wat bijdraagt ​​aan de ernst van slaapapneu. Om beide aandoeningen effectief aan te pakken, is het noodzakelijk om zowel slaapapneu als depressie gelijktijdig te behandelen.