Aanvullende zuurstof kan worden voorgeschreven aan mensen met slaapapneu die tijdens de slaap een laag zuurstofgehalte in het bloed hebben. De benodigde hoeveelheid aanvullende zuurstof varieert van persoon tot persoon en is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de ernst van de slaapapneu, de zuurstofsaturatieniveaus van het individu bij aanvang en eventuele onderliggende medische aandoeningen.

Over het algemeen is het doel om tijdens de slaap een zuurstofsaturatie van minimaal 90% te behouden. De meest gebruikelijke methode om aanvullende zuurstof toe te dienen is via een neuscanule, dit zijn kleine buisjes die in de neusgaten passen. Het zuurstofdebiet wordt aangepast op basis van de individuele behoeften en kan variëren van 1 tot 6 liter per minuut.

Continue positieve luchtwegdruktherapie (CPAP), de belangrijkste behandeling voor slaapapneu, kan ook worden gebruikt om aanvullende zuurstof toe te dienen. Bij CPAP-therapie wordt de zuurstof gemengd met de perslucht die via het CPAP-apparaat wordt aangevoerd. Dit zorgt voor een nauwkeurigere controle van de zuurstoftoevoer en kan voor sommige mensen comfortabeler zijn.

De juiste hoeveelheid aanvullende zuurstof moet worden bepaald door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, zoals een longarts of een specialist in slaapgeneeskunde, op basis van een beoordeling van de toestand en de zuurstofbehoefte van het individu.