De diagnose van het rustelozebenensyndroom (RLS) is voornamelijk gebaseerd op de symptomen van de patiënt en een grondige medische voorgeschiedenis.

Hier zijn de belangrijkste diagnostische criteria voor RLS:

1. Motorische symptomen :

- Een onweerstaanbare drang om de benen te bewegen, vaak gepaard gaand met ongemakkelijke gevoelens zoals tintelingen, kruipen, pijn of branden in de benen.

2. Tijdstip van optreden :

- De symptomen verergeren gewoonlijk 's avonds of 's nachts en kunnen overdag verbeteren.

3. Reliëf met beweging :

- Het bewegen van de benen, zoals lopen of strekken, verlicht tijdelijk de klachten.

4. Slaapstoornis :

- RLS kan problemen veroorzaken bij het inslapen (slapeloosheid bij het begin van de slaap) of bij het in slaap houden (slapeloosheid bij het in stand houden van de slaap).

Aanvullende diagnostische overwegingen:

- Bloedonderzoek of beeldvorming zijn doorgaans niet nodig voor de diagnose van RLS, tenzij andere aandoeningen worden uitgesloten.

- Er wordt een gedetailleerde medische geschiedenis afgenomen om andere mogelijke oorzaken van de symptomen uit te sluiten.

- Artsen kunnen vragen stellen over factoren zoals ijzertekort, medicijnen die de RLS-symptomen kunnen verergeren en de familiegeschiedenis van RLS.

In bepaalde gevallen kan een slaaponderzoek (polysomnografie) worden aanbevolen om slaappatronen te evalueren en andere slaapstoornissen uit te sluiten die zouden kunnen bijdragen aan de symptomen.

Het diagnostische proces omvat een combinatie van het beoordelen van symptomen, het uitsluiten van andere medische aandoeningen en het overwegen van individuele factoren om een ​​nauwkeurige diagnose van het rustelozebenensyndroom te garanderen.