Human choriongonadotrofine (hCG) is een hormoon dat tijdens de zwangerschap door de placenta wordt geproduceerd. De hCG-waarden stijgen snel in het begin van de zwangerschap en bereiken een piek rond de 10-12 weken. Daarna nemen ze geleidelijk af tot aan de bevalling.

Een bloedtest voor hCG kan worden gebruikt om zwangerschap te diagnosticeren, de zwangerschapsduur van de foetus te schatten en de voortgang van een zwangerschap te volgen. hCG-niveaus kunnen ook worden gebruikt om bepaalde medische aandoeningen op te sporen, zoals buitenbaarmoederlijke zwangerschap, miskraam en zwangerschaps-trofoblastische ziekte.

hCG TOTAAL verwijst naar de totale hoeveelheid hCG in het bloed, inclusief zowel het intacte hormoon als de bèta-subeenheid ervan. De bèta-subeenheid van hCG is de meest gemeten vorm van hCG bij bloedtesten.

Normale hCG-waarden variëren afhankelijk van het stadium van de zwangerschap. Hier zijn enkele algemene bereiken:

* Niet-zwangere vrouwen: Minder dan 5 mIU/ml

* Vroege zwangerschap (4-6 weken): 5-50 mIU/ml

* Midden-zwangerschap (7-12 weken): 100-500 mIU/ml

* Late zwangerschap (13-40 weken): 1.000-50.000 mIU/ml

hCG-niveaus kan ook worden gebruikt om de zwangerschapsduur van de foetus te berekenen. Dit wordt gedaan door het hCG-niveau te vergelijken met een standaardcurve. De zwangerschapsduur wordt vervolgens geschat op basis van het hCG-niveau.

hCG-niveaus kan ook worden gebruikt om de voortgang van een zwangerschap te volgen. Een plotselinge daling van de hCG-waarden kan bijvoorbeeld duiden op een miskraam of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Stijgende hCG-waarden kunnen duiden op een gezonde zwangerschap.

**Het is echter belangrijk op te merken dat de hCG-waarden van persoon tot persoon kunnen variëren en dat een enkel hCG-niveau niet altijd voldoende is om een ​​diagnose te stellen. Daarom moeten de resultaten van bloedtesten altijd worden geïnterpreteerd door een gekwalificeerde beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.