Nierfalen, ook bekend als nierziekte in het eindstadium (ESRD), beïnvloedt het urinestelsel op verschillende manieren:

Verminderde urineproductie: Nieren spelen een cruciale rol bij het filteren van afvalproducten en overtollig vocht uit het bloed, waarbij urine wordt geproduceerd. Bij nierfalen wordt het vermogen van de nieren om deze filtratie uit te voeren aangetast, wat leidt tot verminderde urineproductie of anurie (volledige afwezigheid van urine).

Vochtophoping en zwelling: Als gevolg van de verminderde urineproductie kan vocht zich in het lichaam ophopen, wat leidt tot zwelling in de handen, voeten, enkels en andere delen van het lichaam. Deze aandoening staat bekend als oedeem.

Azotemie en uremie: Wanneer de nieren er niet in slagen afvalproducten effectief te filteren, kunnen ze zich ophopen in het bloed. Deze ophoping van stikstofhoudende afvalproducten, zoals ureum en creatinine, wordt azotemie genoemd. In vergevorderde stadia van nierfalen kan azotemie overgaan in uremie, een levensbedreigende aandoening die wordt gekenmerkt door extreem hoge niveaus van gifstoffen in het bloed.

Elektrolytenonbalans: Nieren spelen een cruciale rol bij het handhaven van de balans van elektrolyten in het lichaam, zoals natrium, kalium en calcium. Bij nierfalen is het vermogen van de nieren om deze elektrolyten te reguleren verminderd, wat leidt tot onevenwichtigheden die de spierfunctie, de zenuwoverdracht en het hartritme kunnen beïnvloeden.

Hypertensie (hoge bloeddruk): Nierfalen kan hypertensie veroorzaken, omdat de nieren niet langer in staat zijn de bloeddruk effectief te reguleren. Hoge bloeddruk kan de nieren verder beschadigen, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat.

Minerale botaandoening: Nierfalen kan leiden tot een minerale botaandoening, genaamd renale osteodystrofie, die wordt gekenmerkt door botpijn, spierzwakte en een verhoogd risico op fracturen. Deze aandoening wordt veroorzaakt door een onbalans in het calcium-, fosfor- en vitamine D-metabolisme als gevolg van een verminderde nierfunctie.

Zuur-base-onbalans: Nieren spelen een rol bij het reguleren van het zuur-base-evenwicht in het lichaam. Bij nierfalen kan het vermogen van de nieren om het zuur-base-evenwicht goed te reguleren verminderd zijn, wat leidt tot metabole acidose, een aandoening die wordt gekenmerkt door een teveel aan zuren in het bloed.

Verslechterde immuunfunctie: Nierfalen kan het immuunsysteem aantasten, waardoor mensen vatbaarder worden voor infecties. Dit komt omdat de nieren een rol spelen bij de productie van bepaalde immuuneiwitten en bij de verwijdering van afvalproducten die de immuunfunctie kunnen onderdrukken.

Bloedarmoede: Nierfalen kan leiden tot bloedarmoede, een aandoening die wordt gekenmerkt door een laag aantal rode bloedcellen. Dit wordt veroorzaakt door een verminderde productie van erytropoëtine, een hormoon geproduceerd door de nieren dat de productie van rode bloedcellen in het beenmerg stimuleert.

Nierfalen heeft significante en complexe gevolgen voor het urinestelsel, waardoor de normale functies ervan worden verstoord en een cascade van complicaties ontstaat die meerdere systemen en functies van het lichaam kunnen beïnvloeden.