De meest gebruikelijke chemische test die wordt gebruikt om de nierfunctie te evalueren, is de meting van serumcreatinine. Creatinine is een afvalproduct dat door de spieren wordt aangemaakt en door de nieren uit het bloed wordt gefilterd. Als de nieren niet goed functioneren, zal het creatininegehalte in het bloed stijgen.

Andere chemische tests die kunnen worden gebruikt om de nierfunctie te evalueren zijn onder meer:

* Bloedureumstikstof (BUN) :BUN is een ander afvalproduct dat ontstaat bij de afbraak van eiwitten. Net als creatinine wordt BUN door de nieren uit het bloed gefilterd. Een verhoogd BUN-niveau kan wijzen op een nierfunctiestoornis.

* Glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) :De GFR is een maatstaf voor hoe goed de nieren afvalproducten uit het bloed filteren. De GFR wordt berekend op basis van de creatinine- en BUN-waarden in het bloed, evenals de leeftijd, het geslacht en het ras van de patiënt.

* Elektrolyten :Elektrolyten zijn mineralen die belangrijk zijn voor het goed functioneren van de lichaamscellen. Elektrolyten die in het bloed kunnen worden gemeten, zijn onder meer natrium, kalium, chloride en bicarbonaat. Abnormale elektrolytenniveaus kunnen wijzen op een nierfunctiestoornis.

* Urinezuur :Urinezuur is een afvalproduct dat ontstaat bij de afbraak van purines. Purines worden aangetroffen in bepaalde voedingsmiddelen, zoals rood vlees, gevogelte en zeevruchten. Een verhoogd urinezuurniveau kan wijzen op een nierfunctiestoornis.

Dit zijn slechts enkele van de chemische tests die kunnen worden gebruikt om de nierfunctie te evalueren. Welke specifieke tests worden besteld, is afhankelijk van de individuele situatie van de patiënt.