De medulla en cortex zijn essentiële componenten van de nier, en schade aan beide kan diepgaande gevolgen hebben voor de nierfunctie.

De medulla is verantwoordelijk voor de concentratie van urine en schade aan de medulla kan leiden tot de productie van verdunde urine. Dit kan uitdroging en verstoorde elektrolytenbalans veroorzaken. Bovendien is de medulla verantwoordelijk voor de reabsorptie van bepaalde opgeloste stoffen, zoals glucose en natrium, en schade aan de medulla kan leiden tot het verlies van deze opgeloste stoffen in de urine.

De cortex is verantwoordelijk voor de filtratie van bloed en de verwijdering van afvalproducten. Schade aan de cortex kan leiden tot de ophoping van afvalstoffen in het bloed, zoals creatinine en ureum. Dit kan leiden tot een aandoening die uremie wordt genoemd en die wordt gekenmerkt door vermoeidheid, misselijkheid en braken.

In ernstige gevallen kan schade aan het merg en de cortex leiden tot nierfalen, wat een levensbedreigende aandoening is. Nierfalen vereist dialyse of een niertransplantatie om in leven te blijven.