Sinds artsen in Boston Brigham Hospital voerde de eerste succesvolle levende donor niertransplantatie in 1954 , niertransplantaties hebben een geaccepteerde en bewezen manier om chronische nierziekte of eindstadium nierziekte ( ESRD ) behandelen. Er zijn slechts twee manieren om een nier donor geworden . Het aantal levende nierdonoren is toegenomen , samen met een verbeterde chirurgische techniek . Echter, de meerderheid van gedoneerde nieren komen van mensen die legaal dood . De meeste mensen met een nierziekte moet op een wachtlijst voor een nier worden geplaatst , soms voor meerdere jaren, tenzij een live- donor beschikbaar is. Overwegingen

nier donoren die een orgaandonatie toestemmingsformulier hebben ondertekend voorafgaand aan hun dood zullen hun organen verwijderd alleen als de overlevende familieleden toestemming. Het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services en de United Network for Organ Sharing coördineert de overdracht van gedoneerde nieren van kadavers tot transplantatie ontvangers . Selecties zijn gebaseerd op tissue wedstrijden , medische prioriteit en lichaamsgrootte . Kadaver donornieren werden gebruikt in circa 11.000 van meer dan 17.000 niertransplantaties uitgevoerd in 2006 .
Eigenschappen

levende nierdonoren kan worden gerelateerd aan de ontvanger of niet- verwante . In beide gevallen , de donor bloedgroep en scheikunde , weefselmonsters en andere factoren bepalen of de potentiële donor is een goede match . Het transplantatiecentrum dat de beoogde ontvanger dient u een verscheidenheid aan tests om te bepalen plannen indien de donor een match . Aanvullende tests worden uitgevoerd om te achterhalen of de donor gezond genoeg is om een ​​operatie te ondergaan om het gedoneerde orgaan te verwijderen . Levende donoren worden ook gescreend op HIV, hepatitis en diverse andere ziekten die kunnen voorkomen dat een succesvolle transplantatie van de gedoneerde nier . Het transplantatiecentrum moet ook bepalen of de nierfunctie van de potentiële donor zal worden aangetast na de donatie . Veel transplantatiecentra ook eisen dat levende nierdonoren ondergaan psychologische testen .
Belang

Hoewel bijna alle religieuze organisaties en instellingen goedkeuren van orgaandonatie , waardoor het aantal van nierdonors heeft bewezen een uitdaging voor de medische gemeenschap . Het aantal beschikbare woon-en kadaver nierdonoren is minder dan een derde van het aantal mensen op de transplantatie wachtlijst . Noch een leven een nier donor , noch de familie van een overleden donor ooit betaalt voor eventuele medische kosten met betrekking tot orgaandonatie . Veel organisaties die werken met patiënten met terminale nierinsufficiëntie bieden ook fondsen aan meebetalen om reis-of diverse kosten die een levende donor kan oplopen , indien nodig.
Misvattingen

Elke transplantatiecentrum heeft haar eigen normen voor nierdonoren , ervan uitgaande dat de donor voldoet aan medische kwalificaties. Met verbeteringen in de medische technologie , veel transplantatiecentra accepteren live- donoren tot de leeftijd van 65 . Het risico van complicaties zijn ongeveer hetzelfde als van een operatie . De meest voorkomende problemen zijn onder andere pijn , infectie, bloedstolsels en allergische reacties op anesthesie . Het risico op overlijden door nierdonatie is klein, ongeveer 1 persoon in 1700 .
Time Frame

vandaag chirurgische technieken maken het nu mogelijk om een levende donor om een nefrectomie gevolgd door een 2-3 daagse verblijf in het ziekenhuis . De meest geavanceerde transplantatiecentra gebruiken minimaal invasieve laparoscopische chirurgie met kleinere insnijdingen en minder littekens. De meeste mensen zijn in staat om terug te gaan naar werk of andere normale activiteiten binnen 4-6 weken na het doneren van een nier . Een donor resterende nier begint meestal aan het werk van de verwijderde nier onmiddellijk te doen . Bijna alle transplantatiecentra controleren levende donoren voor medische complicaties na de donatie .