Het weefsel in het nierbekken, bekend als het overgangsepitheel, ondergaat specifieke wijzigingen om zijn essentiële functies met betrekking tot urinetransport en bescherming uit te voeren. Hier zijn de belangrijkste wijzigingen van het overgangsepitheel in het nierbekken:

1. Meerdere lagen: Het overgangsepitheel bestaat uit meerdere lagen cellen, waardoor het de veranderingen in volume en druk in het nierbekken kan opvangen. Terwijl urine vanuit de urineleiders in het nierbekken stroomt, kan het epitheel zich uitrekken en uitzetten zonder de integriteit ervan in gevaar te brengen.

2. Cuboïdale tot kolomvormige cellen: De cellen van het overgangsepitheel kunnen van vorm veranderen, afhankelijk van de mate van uitzetting in het nierbekken. Wanneer het bekken ontspannen is, zien de cellen er kubusvormig uit. Naarmate het volume van de urine echter toeneemt, worden de cellen langer en worden ze kolomvormig, waardoor een gladde bekleding ontstaat voor het urinetransport.

3. Gespecialiseerde celknooppunten: De cellen van het overgangsepitheel zijn nauw met elkaar verbonden door gespecialiseerde celverbindingen, waaronder tight kruispunten en desmosomen. Deze verbindingen voorkomen het lekken van urine tussen de cellen en behouden de integriteit van het epitheel, waardoor een efficiënt urinetransport wordt gegarandeerd.

4. Glycocalyx-laag: Het oppervlak van het overgangsepitheel is bedekt met een laag glycocalyx, een netwerk van koolhydraten en glycoproteïnen. Deze glycocalyxlaag fungeert als een beschermende barrière, waardoor de hechting van bacteriën en andere deeltjes aan het epitheel wordt voorkomen en het risico op infectie wordt verminderd.

5. Uroplakinen: De paraplucellen, die de buitenste laag van het overgangsepitheel vormen, bevatten unieke eiwitten die uroplakinen worden genoemd. Uroplakinen vormen een beschermende laag die de permeatie van schadelijke stoffen en ionen weerstaat, en draagt ​​bij aan de barrièrefunctie van het epitheel.

Over het geheel genomen zorgen de modificaties van het overgangsepitheel in het nierbekken ervoor dat het zich kan aanpassen aan veranderende luminale omstandigheden, een route met lage weerstand biedt voor urinetransport en de onderliggende weefsels beschermt tegen mogelijke beschadigingen, waardoor de efficiënte eliminatie van urine uit de nieren wordt gegarandeerd.