Het bereiken van tolerantie na een orgaantransplantatie impliceert het induceren van een staat van immuunacceptatie waarbij het immuunsysteem van de ontvanger het getransplanteerde orgaan niet afstoot. Hier zijn twee primaire benaderingen om tolerantie te verkrijgen:

1. Immunosuppressieve medicijnen:

- Immunosuppressiva:deze medicijnen onderdrukken het immuunsysteem van de ontvanger om te voorkomen dat het het getransplanteerde orgaan aanvalt. Geneesmiddelen zoals tacrolimus, cyclosporine, mycofenolaatmofetil en prednison worden vaak gebruikt.

- Combinatietherapie:Vaak wordt een combinatie van verschillende immunosuppressiva gebruikt om de effectiviteit ervan te vergroten en het risico op afstoting te verminderen.

2. Protocollen voor immunotherapie bij transplantatie en tolerantie-inductie:

- Gemengd chimerisme:Hematopoëtische stamceltransplantatie (HSCT) van een donor kan soms leiden tot gemengd chimerisme, waarbij zowel donor- als ontvangercellen naast elkaar bestaan ​​in het immuunsysteem van de ontvanger. Dit kan tolerantie voor het getransplanteerde orgaan veroorzaken.

- Co-stimulatieblokkade:Antilichamen die bepaalde co-stimulerende moleculen blokkeren die betrokken zijn bij immuunactivatie kunnen de tolerantie bevorderen. Geneesmiddelen zoals belatacept (antagonist van CD28) en abatacept (fusie-eiwit dat CD80/CD86 remt) zijn voorbeelden.

- Uitputting van T-cellen:deze aanpak omvat het verwijderen van T-cellen, de primaire cellen die verantwoordelijk zijn voor het afstoten van vreemd weefsel, uit het immuunsysteem van de ontvanger vóór de transplantatie. Dit kan het risico op afwijzing verminderen en helpen bij het bereiken van tolerantie.

- Tolerantiebevorderende medicijnen:Er wordt onderzoek gedaan naar bepaalde experimentele medicijnen die specifiek gericht zijn op het induceren van immuuntolerantie. Deze kunnen antilichamen omvatten die zich richten op specifieke immuuncellen of -routes.

Tolerantie-inductieprotocollen kunnen complex zijn en worden nog steeds onderzocht. De optimale aanpak kan variëren afhankelijk van het type orgaantransplantatie, de immuunstatus van de ontvanger en individuele factoren. Lopend onderzoek streeft ernaar effectievere en minder toxische strategieën te ontwikkelen om langdurige tolerantie bij orgaantransplantaties te bereiken, waardoor de behoefte aan chronische immuunsuppressie wordt verminderd.