Angiotensine 2 (Ang II) is een krachtige vasoconstrictor en speelt een belangrijke rol bij het reguleren van de bloeddruk en de vochtbalans in het lichaam. Het beïnvloedt de nieren op verschillende manieren:

1. Niervasoconstrictie:

Ang II veroorzaakt vasoconstrictie van de nierslagaders en afferente arteriolen, wat leidt tot een verminderde bloedtoevoer naar de nieren. Deze verminderde bloedstroom kan de nierfunctie aantasten en leiden tot een afname van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR), de snelheid waarmee bloed in de nieren wordt gefilterd.

2. Natriumretentie:

Ang II stimuleert de reabsorptie van natrium en water in de proximale ingewikkelde tubuli en verzamelkanalen van de nefronen. Deze verhoogde natriumreabsorptie leidt tot een toename van het extracellulaire vloeistofvolume en kan bijdragen aan hypertensie.

3. Activering van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS):

Ang II speelt een centrale rol bij de activering van de RAAS. Wanneer de bloeddruk daalt of het natriumgehalte daalt, wordt het renine-angiotensinesysteem geactiveerd, wat leidt tot de afgifte van renine uit de nieren, dat op zijn beurt angiotensinogeen omzet in angiotensine I. Angiotensine-converting enzyme (ACE) zet vervolgens angiotensine I om in Ang II. . Ang II stimuleert vervolgens de afgifte van aldosteron uit de bijnieren, waardoor de natriumreabsorptie en het vasthouden van vocht verder toenemen.

4. Glomerulaire veranderingen:

Chronische blootstelling aan hoge niveaus van Ang II kan structurele veranderingen in de nieren veroorzaken, waaronder verdikking van het glomerulaire basaalmembraan, mesangiale celproliferatie en glomerulosclerose. Deze veranderingen kunnen leiden tot progressieve nierbeschadiging en verlies van de nierfunctie.

5. Tubulo-interstitiële veranderingen:

Langdurige blootstelling aan Ang II kan ook leiden tot tubulo-interstitiële fibrose en ontsteking. De verhoogde druk en verminderde bloedstroom in de nieren kunnen schade aan de tubulaire cellen en het omliggende interstitium veroorzaken, wat kan leiden tot littekens en een verminderde nierfunctie.

Daarom heeft Ang II zowel acute als chronische effecten op de nieren, waardoor de renale bloedstroom, de natriumhantering en de progressie van nierziekten worden beïnvloed. Medicijnen die de effecten van Ang II blokkeren, zoals ACE-remmers of angiotensinereceptorblokkers (ARB's), worden vaak gebruikt bij de behandeling van hoge bloeddruk en chronische nierziekte om de nierfunctie te verbeteren en verdere schade te voorkomen.