Ontstekingsveranderingen verwijzen naar veranderingen in weefsels of organen die optreden als reactie op een ontsteking, wat een natuurlijk beschermingsmechanisme van het lichaam is tegen schadelijke stimuli zoals infectie, letsel of toxines. Deze veranderingen worden doorgaans gekenmerkt door roodheid, zwelling, hitte, pijn en functieverlies.

Ontstekingsveranderingen kunnen zich manifesteren op cellulair en weefselniveau. Op cellulair niveau omvat ontsteking de activering van immuuncellen, zoals neutrofielen, macrofagen en lymfocyten, die verschillende ontstekingsmediatoren en cytokinen vrijgeven. Deze mediatoren veroorzaken vasodilatatie, verhoogde vasculaire permeabiliteit en rekrutering van extra immuuncellen naar het getroffen gebied.

Op weefselniveau omvatten ontstekingsveranderingen een verhoogde bloedstroom, wat leidt tot roodheid en warmte. De instroom van vocht en immuuncellen veroorzaakt zwelling en oedeem. Beschadigde cellen en weefselresten hopen zich op, wat resulteert in pijn en gevoeligheid. Het vrijkomen van ontstekingsmediatoren kan ook de functie van het aangetaste orgaan of weefsel beïnvloeden, wat kan leiden tot symptomen zoals moeite met ademhalen (bij longontsteking), buikpijn (bij darmontsteking) of gewrichtsstijfheid (bij gewrichtsontsteking).

Ontstekingsveranderingen zijn een veel voorkomend kenmerk van veel ziekten en aandoeningen, waaronder infecties, auto-immuunziekten, allergieën, chronische ontstekingsziekten en weefselbeschadigingen. Ze dienen als een beschermende reactie om schadelijke stoffen te elimineren, weefselherstel te initiëren en genezing te bevorderen. Chronische of overmatige ontstekingen kunnen echter bijdragen aan weefselbeschadiging en kunnen leiden tot complicaties en gezondheidsproblemen op de lange termijn als ze niet op de juiste manier worden beheerd of behandeld.