Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) is een bacteriële infectie die resistent is tegen een verscheidenheid aan antibiotica, waaronder methicilline en andere bètalactamantibiotica (penicilline, amoxicilline, cefalosporines, carbapenems). Deze bacteriën worden vaak aangetroffen in ziekenhuizen, verpleeghuizen en andere zorginstellingen, maar kunnen zich ook binnen de gemeenschap verspreiden. MRSA kan een reeks infecties veroorzaken, waaronder huidinfecties, bloedbaaninfecties en longontsteking.

Eén mechanisme voor de resistentie is de productie van het mecA-gen, dat codeert voor een gemodificeerd penicillinebindend eiwit (PBP2a) dat een lage affiniteit heeft voor de meeste β-lactam-antimicrobiële geneesmiddelen, waardoor de bacteriën resistent worden tegen antimicrobiële stoffen in de β-lactam-klasse, waaronder meticilline.

MRSA is een veel voorkomende oorzaak van huidinfecties, zoals impetigo, cellulitis en abcessen. Het kan ook ernstigere infecties veroorzaken, zoals bloedbaaninfecties, longontsteking en infecties op de operatiewond. MRSA-infecties kunnen moeilijk te behandelen zijn, omdat ze resistent zijn tegen veel veelgebruikte antibiotica.

MRSA is een type Staphylococcus aureus (stafylokok) bacterie. Stafylokokbacteriën worden bij veel gezonde mensen op de huid en in de neus aangetroffen en veroorzaken meestal geen problemen. Sommige stafylokokbacteriën kunnen echter infecties veroorzaken, zoals steenpuisten, abcessen en longontsteking.

MRSA is een type stafylokokbacterie die resistent is tegen een aantal antibiotica, waaronder methicilline. Methicilline is een soort penicilline en wordt vaak gebruikt om stafylokokbesmettingen te behandelen. De MRSA-bacteriën zijn echter in staat een enzym te produceren dat meticilline afbreekt, waardoor het antibioticum niet meer effectief is.