In de context van infectiebeheersing verwijst kolonisatie naar de aanwezigheid van micro-organismen op of in het lichaam van een gastheer, zonder enige symptomen of openlijke ziekte te veroorzaken. De micro-organismen kunnen bacteriën, virussen, schimmels of parasieten zijn.

Kolonisatie kan plaatsvinden in verschillende delen van het lichaam, zoals de huid, de luchtwegen, het maag-darmkanaal of het urogenitale stelsel. Het is vaak van voorbijgaande aard, wat betekent dat de micro-organismen slechts een korte periode aanwezig zijn en zich geen permanent verblijf in de gastheer vestigen.

In bepaalde gevallen kan de kolonisatie echter persistent worden, vooral als het immuunsysteem van de gastheer verzwakt of aangetast is. Aanhoudende kolonisatie kan het risico op het ontwikkelen van een infectie vergroten, vooral bij kwetsbare personen zoals ouderen, jonge kinderen of mensen met chronische ziekten.

Voorbeelden van kolonisatie bij infectiebeheersing zijn onder meer:

Kolonisatie door Staphylococcus aureus:Deze bacterie wordt vaak aangetroffen op de huid en slijmvliezen van gezonde personen en is meestal onschadelijk. Het kan echter infecties veroorzaken zoals huid- en wondinfecties, longontsteking of bloedbaaninfecties als het het lichaam binnendringt via breuken in de huid of tijdens medische procedures.

Candida-kolonisatie:Candida-soorten zijn schimmels die het maag-darmkanaal en de vrouwelijke geslachtsorganen kunnen koloniseren zonder bij gezonde personen symptomen te veroorzaken. Ze kunnen echter infecties (candidiasis) veroorzaken bij personen met een verzwakt immuunsysteem of in bepaalde medische omgevingen, zoals intensive care-afdelingen.

Kolonisatie van enterokokken:Enterokokken zijn bacteriën die het maagdarmkanaal van gezonde personen kunnen koloniseren. In bepaalde situaties, zoals tijdens een antibioticabehandeling of bij ziekenhuispatiënten, kunnen ze multimedicijnresistent worden en ernstige infecties veroorzaken.

Kolonisatie kan uitdagingen opleveren op het gebied van infectiebeheersing en patiëntenzorg, vooral in gezondheidszorgomgevingen waar er een verhoogd risico bestaat op overdracht van micro-organismen. Strikte naleving van infectiepreventie- en controlemaatregelen, waaronder handhygiëne, correct gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), reiniging en desinfectie van de omgeving en implementatie van passende isolatievoorzorgsmaatregelen, zijn van cruciaal belang om kolonisatie en daaropvolgende infectie bij kwetsbare bevolkingsgroepen te voorkomen.