Een obligate intercellulaire parasiet is een organisme dat in de cellen van een ander organisme moet leven om te kunnen overleven en zich voort te planten. Deze parasieten kunnen niet overleven buiten de gastheercellen en veroorzaken doorgaans ziekten in hun gastheerorganismen. Enkele voorbeelden van obligate intercellulaire parasieten zijn virussen, bacteriën en protozoa.

Obligate intercellulaire parasieten hebben een verscheidenheid aan mechanismen ontwikkeld om gastheercellen binnen te dringen en te exploiteren. Sommige parasieten, zoals virussen, injecteren hun genetisch materiaal in gastheercellen, terwijl andere, zoals bacteriën, gastheercellen binnendringen door fagocytose of endocytose. Eenmaal in de gastheercel kunnen deze parasieten zich vermenigvuldigen en zich naar andere cellen verspreiden.

Obligate intercellulaire parasieten kunnen bij mensen een verscheidenheid aan ziekten veroorzaken, waaronder verkoudheid, griep en AIDS. Deze parasieten kunnen ook ernstigere ziekten veroorzaken, zoals longontsteking, tuberculose en malaria.

Er zijn verschillende behandelingen beschikbaar voor obligate intercellulaire parasieten. Sommige behandelingen richten zich op het replicatieproces van de parasiet, terwijl andere zich richten op de afweermechanismen van de gastheercel. De behandeling van deze infecties is complex en vereist vaak meerdere medicijnen en ondersteunende zorg.

Preventie is de beste manier om het risico op infectie door obligate intercellulaire parasieten te verminderen. Dit kan worden gedaan door contact met geïnfecteerde mensen te vermijden, goede hygiëne toe te passen en besmet voedsel en water te vermijden.