Antibacteriële activiteit verwijst naar het vermogen van een stof of middel om bacteriën te doden of de groei ervan te remmen. Het wordt vaak gebruikt om de effectiviteit van antimicrobiële middelen, zoals antibiotica, ontsmettingsmiddelen en andere antimicrobiële stoffen, tegen bacteriële infecties of besmetting te beschrijven.

De antibacteriële activiteit van een stof kan op verschillende manieren worden bepaald, zoals:

1. Agar-diffusiemethode (Kirby-Bauer schijfdiffusietest): Bij deze methode wordt een gestandaardiseerde schijf met een specifieke concentratie van de antibacteriële stof op een agarplaat geplaatst die is geïnoculeerd met de testbacteriën. De remmingszone, het heldere gebied rond de schijf waar de bacteriegroei wordt geremd, wordt gemeten en gebruikt om de antibacteriële activiteit van de stof te bepalen.

2. Bodemverdunningsmethode: Deze methode omvat het bereiden van een reeks verdunningen van de antibacteriële stof in vloeibare kweekmedia en het vervolgens inenten van elke verdunning met een gestandaardiseerde concentratie van de testbacteriën. De laagste concentratie van de stof die de bacteriegroei volledig remt, wordt beschouwd als de minimale remmende concentratie (MIC).

3. Time-kill-test: Deze methode meet de snelheid waarmee een antibacteriële stof bacteriën in de loop van de tijd doodt. Seriële verdunningen van de stof worden geïncubeerd met de testbacteriën en er worden op verschillende tijdstippen monsters genomen om het aantal resterende levensvatbare bacteriën te bepalen.

De antibacteriële activiteit van een stof wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het type bacterie dat wordt getest, de concentratie van de stof, de duur van de blootstelling en de aanwezigheid van andere stoffen die de activiteit van het antibacteriële middel kunnen beïnvloeden.

Het begrijpen en meten van de antibacteriële activiteit is van cruciaal belang bij het ontwikkelen van effectieve strategieën om bacteriële infecties te bestrijden, het selecteren van geschikte antimicrobiële middelen en het waarborgen van goede sanitaire voorzieningen en hygiënepraktijken om de verspreiding van bacteriën te voorkomen.