Er zijn een paar redenen waarom het tuberculosevaccin (tbc) niet routinematig aan patiënten in alle landen wordt aangeboden:

1. Risico van blootstelling: Niet alle individuen lopen hetzelfde risico om te worden blootgesteld aan tuberculosebacteriën, en vaccinatie is mogelijk niet nodig voor mensen met een laag risico. Tuberculose komt vaker voor in bepaalde gebieden of bevolkingsgroepen, met factoren als overbevolking, slechte hygiëne en ondervoeding. Daarom zijn de vaccinatie-inspanningen vaak gericht op die regio's of kwetsbare groepen.

2. Werkzaamheid van het BCG-vaccin: Het Bacillus Calmette-Guérin (BCG)-vaccin, het meest gebruikte tuberculosevaccin, biedt variabele bescherming tegen tuberculose. Hoewel het effectief is geweest bij het voorkomen van ernstige vormen van tuberculose, zoals tuberculose-meningitis bij kinderen en militaire tuberculose, varieert de algehele effectiviteit ervan tegen longtuberculose bij volwassenen en bedraagt ​​ongeveer 50-60%.

3. Duur van de immuniteit: BCG-vaccinatie biedt immuniteit voor een beperkte duur, doorgaans 10 tot 15 jaar, waarna het beschermende effect kan afnemen. De exacte duur van de bescherming is echter niet goed vastgesteld. Dit maakt herhaalde vaccinatie noodzakelijk in landen met een hoge tuberculose-incidentie, wat een logistieke uitdaging kan zijn en veel middelen kan vergen.

4. Contra-indicaties en bijwerkingen: Het BCG-vaccin is bij bepaalde personen gecontra-indiceerd, zoals bij mensen met ernstige immuundeficiënties, positieve tuberculinehuidtesten of een bekende of vermoedelijke HIV-infectie. Bovendien kunnen sommige mensen bijwerkingen op het vaccin ervaren, zoals lokale ontsteking of gevoeligheid op de injectieplaats, koorts of lymfadenopathie.

5. Kosteneffectiviteit: De beslissing om BCG-vaccinatie op te nemen in een routinematig immunisatieprogramma is vaak gebaseerd op kosteneffectiviteitsoverwegingen. In sommige landen met een relatief lage incidentie van tuberculose en beperkte middelen kunnen de kosten van vaccinatie groter zijn dan de voordelen, vooral voor landen waarvan wordt aangenomen dat ze een laag risico lopen op blootstelling.

Op basis van deze factoren hebben veel landen een verschillend beleid als het gaat om tuberculosevaccinatie, waarbij rekening wordt gehouden met factoren als de lokale tuberculose-epidemiologie, de kosten en baten van vaccinatie, en prioriteiten in de volksgezondheidsuitgaven. In sommige landen wordt het tbc-vaccin aangeboden aan bepaalde risicogroepen, zoals gezondheidswerkers, kinderen in gebieden met een hoge incidentie of personen die in nauw contact staan ​​met tbc-patiënten.