Nee.

Het latente stadium van een infectieziekte verschilt van het pathogene stadium. Latente fase verwijst naar een fase in het verloop van een infectie, waarin de ziekteverwekker in de gastheer aanwezig blijft, maar geen actieve symptomen of tekenen van ziekte veroorzaakt. De ziekteverwekker blijft sluimerend of rustig in het lichaam van de gastheer, waardoor vaak een langdurige, asymptomatische infectie ontstaat. Tijdens deze fase kan het individu er gezond uitzien en zich niet bewust zijn van het feit dat hij of zij de ziekteverwekker bij zich draagt.

Het pathogene stadium is daarentegen de fase van een infectie waarin de ziekteverwekker actief symptomen en klinische manifestaties van de ziekte veroorzaakt. Deze fase wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van tekenen en symptomen die verband houden met de infectie, naarmate de ziekteverwekker zich vermenigvuldigt en interageert met het immuunsysteem van de gastheer. Het pathogene stadium kan in ernst variëren, van milde tot ernstige symptomen, en de duur ervan hangt af van het specifieke infectieuze agens, de gastheerfactoren en de effectiviteit van de immuunrespons.

In het geval van het herpes simplex-virus (HSV) kan het virus bijvoorbeeld na de initiële infectie in een latente fase terechtkomen waarin het sluimerend blijft in de sensorische zenuwganglia. Het individu ervaart mogelijk geen symptomen gedurende deze periode. Periodieke reactivering van het virus kan echter leiden tot het pathogene stadium, resulterend in de vorming van koortsblaasjes of genitale herpes, gekenmerkt door pijnlijke blaren en laesies.

Het onderscheid tussen de latente en pathogene stadia is belangrijk voor het begrijpen van de dynamiek en persistentie van infectieziekten, evenals voor het ontwikkelen van strategieën voor preventie, diagnose en behandeling.