De Zwarte Dood of de tweede pestepidemie die Eurazië en delen van Noord-Afrika in de 14e eeuw verwoestte, was in 1349 grotendeels voorbij. De pest verdween echter niet zomaar. De ziekte werd endemisch in verschillende delen van de wereld en veroorzaakte periodieke uitbraken van verschillende gradaties van ernst.

In de daaropvolgende jaren verspreidde de pest zich naar verschillende regio’s buiten Europa. Hier zijn enkele richtingen waarin de pest zich na 1349 verspreidde:

1. Noord-Afrika en het Midden-Oosten: De pest verspreidde zich verder naar Noord-Afrika en trof regio's als Egypte en de Maghreb (Marokko, Algerije, Tunesië). Het bereikte ook delen van het Midden-Oosten, waaronder Syrië en Irak.

2. Oost-Europa en Rusland: De pest bleef zich naar het oosten verspreiden en trof regio's in Oost-Europa, waaronder Hongarije, Polen en de Balkan. Het verspreidde zich ook naar Rusland, tot aan Moskou en Novgorod.

3. Centraal- en Zuid-Azië: De pest verspreidde zich naar Centraal- en Zuid-Azië en trof gebieden als Perzië (het huidige Iran), Afghanistan en India. In India veroorzaakte de pest wijdverbreide verwoestingen, vooral in de regio Deccan.

4. Afrika ten zuiden van de Sahara: De pest verspreidde zich ook naar delen van Sub-Sahara-Afrika, hoewel de impact ervan relatief minder ernstig was dan in andere getroffen regio’s. Het bereikte gebieden zoals delen van Oost-Afrika en de Sahelregio.

5. Scandinavië en IJsland: De pest bereikte Scandinavië en IJsland en veroorzaakte een aanzienlijke bevolkingskrimp in deze regio's.

Het is belangrijk op te merken dat de verspreiding van de pest na 1349 geen continu of uniform proces was. Er waren perioden van heropflakkering en remissie in verschillende regio's, en de impact van de pest varieerde in termen van ernst en sterftecijfers.