De postulaten van Koch zijn een reeks criteria die worden gebruikt om te bepalen of een specifiek micro-organisme al dan niet de veroorzaker is van een bepaalde ziekte. Deze criteria werden voor het eerst voorgesteld door de Duitse arts Robert Koch aan het einde van de 19e eeuw en vormen nog steeds een essentieel onderdeel van het medisch onderzoek.

De vier postulaten van Koch zijn als volgt:

1. Het micro-organisme moet aanwezig zijn in elk geval van de ziekte. Dit betekent dat het micro-organisme moet worden aangetroffen bij alle individuen die de ziekte hebben, en niet bij gezonde individuen.

2. Het micro-organisme moet in zuivere cultuur worden gekweekt. Dit betekent dat het micro-organisme moet worden geïsoleerd uit het lichaam van een geïnfecteerd individu en moet worden gekweekt in een laboratoriumomgeving, vrij van andere micro-organismen.

3. De zuivere cultuur van het micro-organisme moet de ziekte bij gezonde dieren veroorzaken. Dit betekent dat wanneer de zuivere cultuur van het micro-organisme in gezonde dieren wordt geïnjecteerd, de dieren dezelfde symptomen van de ziekte moeten ontwikkelen als de geïnfecteerde individuen.

4. Het micro-organisme moet opnieuw worden geïsoleerd van de zieke dieren. Dit betekent dat hetzelfde micro-organisme dat in de gezonde dieren is geïnjecteerd, moet worden teruggevonden bij de dieren nadat deze de ziekte hebben ontwikkeld.

Als aan al deze criteria wordt voldaan, wordt aangenomen dat het bewezen is dat het micro-organisme de veroorzaker van de ziekte is.

De postulaten van Koch zijn gebruikt om de veroorzakers van vele ziekten te identificeren, waaronder tuberculose, cholera en miltvuur. Ze blijven een belangrijk instrument voor medisch onderzoek en worden nog steeds gebruikt om nieuwe en opkomende infectieziekten te onderzoeken.