Pokken was een zeer besmettelijke en dodelijke ziekte in het middeleeuwse Engeland. Er waren destijds geen specifieke behandelingen beschikbaar voor pokken, maar er werden enkele algemene maatregelen genomen om de symptomen te verlichten en verdere infectie te voorkomen.

1. Isolatie:Mensen die besmet waren met de pokken werden vaak geïsoleerd om de verspreiding van de ziekte te voorkomen. Ze werden in een aparte kamer of huis ondergebracht en mochten niet met anderen in contact komen.

2. Aderlating:Aderlating was een gangbare praktijk in de middeleeuwse geneeskunde. Men geloofde dat het verwijderen van "slecht bloed" ziekten zou kunnen helpen genezen. In het geval van pokken werd soms aderlating uitgevoerd om koorts en ontstekingen te verminderen.

3. Zuivering:Zuivering, waarbij braken of diarree werd opgewekt, was een andere veel voorkomende medische praktijk. Men dacht dat zuiveren zou kunnen helpen gifstoffen uit het lichaam te verwijderen en de gezondheid te verbeteren.

4. Kruidengeneesmiddelen:Sommige kruidengeneesmiddelen werden gebruikt om pokkensymptomen te behandelen. Wilgenschors, dat salicylzuur bevat, werd bijvoorbeeld gebruikt om pijn te verlichten en ontstekingen te verminderen.

5. Ondersteunende zorg:Bij gebrek aan specifieke behandelingen was ondersteunende zorg essentieel voor pokkenpatiënten. Ze kregen rust, vocht en voeding om hun lichaam te helpen de infectie te bestrijden.

Het is belangrijk op te merken dat deze behandelingen niet altijd effectief waren en dat pokken vaak resulteerden in de dood of ernstige complicaties. Vaccinatie tegen pokken werd pas in de 18e eeuw ontwikkeld en speelde een cruciale rol bij het uiteindelijk uitroeien van de ziekte in de wereld.