Er waren in de 19e eeuw geen gevestigde behandelingen voor hondsdolheid. Hondsdolheid is een dodelijke virusziekte die het centrale zenuwstelsel van zoogdieren, inclusief mensen, aantast. Aan het begin van de 20e eeuw was de Pasteur-behandeling, ontwikkeld door Louis Pasteur en zijn collega's in de jaren 1880, de eerste effectieve behandeling voor hondsdolheid. Het betrof een reeks injecties van een verzwakte vorm van het rabiësvirus om het immuunsysteem te stimuleren en tegen de ziekte te beschermen. Voordien was er geen geneesmiddel bekend en was de infectie met hondsdolheid altijd fataal.