De builenpest, een van de meest verwoestende pandemieën in de menselijke geschiedenis, bekend als de Zwarte Dood, werd veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis . De voornaamste wijze van overdracht van de ziekte was via de beten van geïnfecteerde vlooien, die zich doorgaans voedden met knaagdieren. Zo verspreidde de builenpest zich:

Vlooien en knaagdieren :

- Wilde knaagdieren, vooral zwarte ratten (Rattus rattus), dienden als voornaamste reservoir voor de bacterie Yersinia pestis.

- Eenmaal geïnfecteerd zouden deze knaagdieren symptomen ontwikkelen en sterven.

- Vlooien die zich met geïnfecteerde knaagdieren voedden, zouden de bacteriën bij zich dragen en deze mogelijk overbrengen naar andere knaagdieren of mensen.

Overdracht van mens op mens :

- Hoewel vlooienbeten de belangrijkste wijze van overdracht waren, vond overdracht van mens op mens ook plaats via contact met geïnfecteerde lichaamsvloeistoffen, zoals bloed, etter of speeksel.

- Tijdens het hoogtepunt van de pandemie droegen de overbevolking en slechte hygiëne in middeleeuwse steden bij aan de snelle verspreiding van de ziekte onder mensen.

Verspreiding via handel en reizen :

- De builenpest verspreidde zich snel dankzij de uitgebreide handelsnetwerken en reisroutes van die tijd.

- Door vlooien aangetaste ratten werden vaak aangetroffen op schepen en in caravans, waardoor de ziekte in nieuwe gebieden werd geïntroduceerd.

- Steden en dorpen langs belangrijke handelsroutes werden hotspots voor de pest.

Gebrek aan medische kennis en behandelingen :

- Er was een gebrek aan inzicht over de oorzaak en de overdracht van de ziekte tijdens de middeleeuwen.

- Er waren beperkte medische behandelingen en ineffectieve remedies, wat leidde tot hoge sterftecijfers.

Impact van de Zwarte Dood :

- De builenpest veroorzaakte in de 14e eeuw naar schatting 75 tot 200 miljoen doden, waardoor de bevolking in Europa, Azië en Noord-Afrika werd gedecimeerd.

- Het bracht aanzienlijke sociale, economische en culturele veranderingen teweeg in de getroffen regio's, waardoor de loop van de geschiedenis werd bepaald.

Latere uitbraken en controlemaatregelen :

- Latere uitbraken van de builenpest vonden plaats in de eeuwen die volgden, waarbij de laatste grote pandemie plaatsvond in de 19e eeuw.

- Vooruitgang op het gebied van medische kennis, sanitaire voorzieningen en volksgezondheidsmaatregelen, zoals quarantaine en vectorbestrijding, hebben de verspreiding van de ziekte bij latere uitbraken helpen beperken.