Het gebruik van vaccins om langdurige immuniteit tegen malaria op te wekken wordt actief nagestreefd als een veelbelovende aanpak om de ziekte te bestrijden. Hoewel er voortdurend onderzoek wordt gedaan en er verschillende vaccinkandidaten in ontwikkeling zijn, is het primaire doel het bieden van duurzame bescherming tegen malariaparasieten, met name de dodelijkste soort Plasmodium falciparum.

Malariavaccins hebben tot doel zowel humorale (antilichaam-gemedieerde) als cel-gemedieerde immuunreacties op te wekken om infectie te voorkomen, de ontwikkeling van parasieten te remmen en uiteindelijk de ernst en overdracht van de ziekte te verminderen. Er worden verschillende vaccinstrategieën onderzocht om langdurige immuniteit te bereiken:

Volledig Sporozoietvaccin :Eén benadering omvat het gebruik van hele sporozoïeten, de infectieuze vorm van de malariaparasiet die door muggen wordt overgedragen. Bij toediening via vaccinatie kunnen verzwakte of bestraalde sporozoïeten het immuunsysteem stimuleren om sporozoïeten te herkennen en aan te pakken tijdens een natuurlijke infectie, waardoor hun ontwikkeling naar leverstadia en daaropvolgende bloedstadiuminfectie wordt voorkomen. Het RTS,S-vaccin, ook bekend als Mosquirix, is het meest geavanceerde vaccin met volledige sporozoieten en heeft in klinische onderzoeken veelbelovende resultaten opgeleverd, waarbij het een beschermende werkzaamheid op lange termijn heeft aangetoond bij het voorkomen van malaria bij kinderen.

Subeenheidvaccins :Subeenheidvaccins bestaan ​​uit specifieke eiwitten of fragmenten van de malariaparasiet die cruciaal zijn voor de overleving of infectiviteit ervan. Door zich op deze eiwitten te richten, streven subeenheidvaccins ernaar de productie van antilichamen te induceren die de parasieten kunnen neutraliseren en kunnen voorkomen dat ze de rode bloedcellen binnendringen. Er zijn verschillende kandidaat-subeenheidvaccins in ontwikkeling, en sommige hebben veelbelovende resultaten laten zien in klinische onderzoeken, die langdurige bescherming tegen malaria bieden.

Virale vectorvaccins :Virale vectorvaccins gebruiken gemodificeerde virussen, zoals adenovirussen of pokkenvirussen, om malaria-antigenen in gastheercellen te dragen en tot expressie te brengen. Dit stimuleert zowel humorale als celgemedieerde immuunreacties tegen de parasiet. Virale vectorvaccins, zoals het ChAdOx1-malariavaccinkandidaat, hebben in preklinische en klinische onderzoeken het potentieel aangetoond om immuungeheugen op lange termijn te induceren en bescherming te bieden tegen malaria.

Combinatievaccins :Om de breedte en duurzaamheid van de immuniteit te vergroten, onderzoeken onderzoekers ook combinatievaccins die meerdere antigenen of vaccinplatforms bevatten. Door verschillende benaderingen te combineren, zoals vaccins met hele sporozoieten en subeenheden, streven combinatievaccins naar een robuustere en langdurigere bescherming tegen malaria.

Het is belangrijk op te merken dat de ontwikkeling en inzet van effectieve malariavaccins complexe processen zijn die uitgebreid onderzoek, klinische proeven en wettelijke goedkeuringen vereisen. Hoewel er aanzienlijke vooruitgang is geboekt bij de ontwikkeling van vaccins, zijn de voortdurende inspanningen gericht op het verbeteren van de werkzaamheid, duurzaamheid en toegankelijkheid van malariavaccins om bij te dragen aan de mondiale strijd tegen deze dodelijke ziekte.