Er zijn verschillende methoden die worden gebruikt om tuberculose (tbc) te diagnosticeren, waaronder:

1. Medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek:

- Artsen informeren naar symptomen, zoals aanhoudend hoesten, koorts, nachtelijk zweten en gewichtsverlies.

- Een lichamelijk onderzoek kan tekenen zoals longafwijkingen of gezwollen lymfeklieren aan het licht brengen.

2. Sputumuitstrijkjesmicroscopie:

- Dit is een gebruikelijke initiële diagnostische test voor tuberculose.

- Patiënten hoesten sputum (slijm uit de longen) op in een bakje.

- Het sputummonster wordt op een glasplaatje uitgesmeerd, gekleurd en onder een microscoop onderzocht op de aanwezigheid van zuurvaste bacillen (AFB), dit zijn tuberculosebacteriën.

3. Sputumcultuur:

- Als er in het sputumuitstrijkje AFB wordt aangetroffen, of als er een sterk vermoeden bestaat van tuberculose, wordt er een sputumkweek uitgevoerd.

- Het sputummonster wordt in een laboratorium gekweekt om tbc-bacteriën te laten groeien, waardoor de specifieke bacteriestam en het antibioticagevoeligheidsprofiel ervan kunnen worden geïdentificeerd.

4. Röntgenfoto van de thorax:

- Een röntgenfoto van de borstkas kan afwijkingen in de longen aan het licht brengen, zoals de aanwezigheid van knobbeltjes, infiltraten of gaatjes, die kunnen wijzen op een tuberculose-infectie.

5. Tuberculinehuidtest (Mantoux-test):

- Bij deze test wordt een kleine hoeveelheid tuberculine (een eiwit afkomstig van de tuberculosebacterie) in de huid geïnjecteerd.

- Na 48-72 uur wordt de injectieplaats onderzocht op een verheven, verhard gebied (verharding), wat wijst op een positieve reactie. Een positieve tuberculinehuidtest duidt op eerdere blootstelling aan tuberculosebacteriën, maar dit betekent niet noodzakelijkerwijs een actieve infectie.

6. Interferon-Gamma-afgiftetest (IGRA):

- Net als bij de tuberculinehuidtest meten IGRA-bloedtesten (bijv. QuantiFERON-TB Gold, T-SPOT.TB) de immuunrespons op TB-antigenen.

- Een positief IGRA-resultaat duidt op een tuberculose-infectie, maar verdere tests kunnen nodig zijn om te bepalen of het om actieve of latente tuberculose gaat.

7. Moleculaire tests (PCR):

- Polymerasekettingreactietests (PCR) kunnen het genetisch materiaal (DNA) van tbc-bacteriën in sputum of andere monsters detecteren.

- PCR-tests kunnen tuberculose snel identificeren en informatie verschaffen over bepaalde genetische mutaties die de gevoeligheid voor geneesmiddelen beïnvloeden.

8. Biopsie:

- In sommige gevallen kan een biopsie van aangetast weefsel (bijvoorbeeld lymfeklieren, longweefsel) nodig zijn om tuberculose te diagnosticeren.

- Er wordt een weefselmonster afgenomen en onder een microscoop onderzocht op de aanwezigheid van tuberculosebacteriën of granulomen (verzamelingen van immuuncellen die ontstaan ​​als reactie op een tuberculose-infectie).

Meestal wordt een combinatie van tests en klinische bevindingen gebruikt om de diagnose tuberculose te bevestigen, en in bepaalde situaties kunnen verdere diagnostische procedures nodig zijn.