Het type witte bloedcel (WBC) dat immuniteit biedt door antilichamen te produceren, wordt een B-cel of B-lymfocyt genoemd. B-cellen maken deel uit van het adaptieve immuunsysteem van het lichaam en spelen een cruciale rol bij antilichaamgemedieerde immuniteit, wat de productie is van antilichamen om specifieke pathogenen te neutraliseren en te vernietigen. Hier is een overzicht van hoe B-cellen functioneren:

1. B-celactivering:Wanneer het lichaam een ​​vreemd antigeen tegenkomt (bijvoorbeeld bacteriën, virussen, toxines), worden gespecialiseerde B-cellen, bekend als naïeve B-cellen, geactiveerd. Deze activering wordt geactiveerd wanneer de antigeenspecifieke receptoren van de B-cel zich aan het antigeen binden.

2. Klonale expansie:Eenmaal geactiveerd, ondergaat de B-cel een snelle celdeling, waardoor een groot aantal identieke B-cellen ontstaat, plasmacellen en geheugen-B-cellen. Dit proces staat bekend als klonale expansie.

3. Productie van antilichamen (plasmacellen):Plasmacellen, de effectorcellen van de B-cellijn, scheiden grote hoeveelheden antilichamen af. Antilichamen zijn Y-vormige eiwitten die specifiek binden aan het overeenkomstige antigeen en dit neutraliseren. Antilichamen kunnen ziekteverwekkers direct targeten en neutraliseren, hun vernietiging door andere immuuncellen vergemakkelijken en de immuunrespons versterken via mechanismen zoals complementactivatie en opsonisatie.

4. Geheugen-B-cellen:Naast plasmacellen genereert B-celactivering ook geheugen-B-cellen. Geheugen-B-cellen hebben een lange levensduur en blijven in het lichaam nadat een infectie is verdwenen. Als dezelfde ziekteverwekker in de toekomst opnieuw wordt aangetroffen, differentiëren geheugen-B-cellen snel tot plasmacellen, waardoor een snelle en robuuste immuunrespons mogelijk wordt.

B-cellen en de antilichamen die ze produceren zijn essentiële componenten van de humorale immuunrespons, die bijzonder effectief is tegen extracellulaire pathogenen en toxines. Ze zorgen voor langdurige immuniteit en een immunologisch geheugen en dragen bij aan het vermogen van het lichaam om eerder aangetroffen ziekteverwekkers te herkennen en er effectief op te reageren.