Cellulaire veranderingen geassocieerd met atrofie en ontsteking op een uitstrijkje zijn onder meer:

1. Atrofie:

Parakeratose:aanwezigheid van grote oppervlakkige cellen met pyknotische kernen en dicht cytoplasma.

Verlies van cellulairheid:verminderd aantal cellen op het objectglaasje.

Verdunning van het epitheel:De epitheelcellagen lijken dunner dan normaal.

Verhoogde nucleaire omvang:De kernen van de epitheelcellen kunnen groter lijken dan normaal als gevolg van cellulaire verdringing.

Nucleaire hyperchromasie:verhoogde kleurintensiteit van de celkernen, waardoor ze donkerder lijken dan normaal.

2. Ontsteking:

Verhoogd aantal witte bloedcellen (WBC's):Aanwezigheid van neutrofielen en lymfocyten in het uitstrijkje.

Neutrofielen kunnen in grote aantallen worden gezien, vooral bij acute ontstekingen.

Lymfocyten worden vaak gezien bij chronische ontstekingen.

Epitheelcelveranderingen:

Cytoplasmatische vacuolen:heldere of lege ruimtes in het cytoplasma van epitheelcellen.

Multinucleatie:aanwezigheid van epitheelcellen met meer dan één kern.

Nucleaire vergroting:De kernen van de epitheelcellen kunnen groter lijken dan normaal.

Onregelmatige kerngrenzen:De grenzen van de celkernen kunnen ongelijkmatig of gekarteld zijn.

Hyperchromasie:verhoogde kleurintensiteit van de celkernen, waardoor ze donkerder lijken dan normaal.

Het is belangrijk op te merken dat de aanwezigheid van deze cellulaire veranderingen niet noodzakelijkerwijs duidt op een ziekte of abnormale toestand. De interpretatie van het resultaat van een uitstrijkje is complex en vereist een getrainde patholoog of gezondheidszorgprofessional om verschillende factoren te beoordelen, waaronder de cellulaire veranderingen, de klinische geschiedenis en andere diagnostische tests.