Antilichaammarkers zijn antilichamen die worden gebruikt om specifieke eiwitten of moleculen te identificeren en/of te karakteriseren.

Antilichamen worden door het immuunsysteem geproduceerd als reactie op de aanwezigheid van vreemde stoffen, zoals bacteriën, virussen of toxines. Deze antilichamen binden zich aan specifieke antigenen, dit zijn moleculen die aanwezig zijn op het oppervlak van deze vreemde stoffen.

Antilichaammarkers zijn antilichamen die zijn ontworpen om te binden aan specifieke eiwitten of moleculen van belang. Ze worden vaak gebruikt in onderzoeks- en diagnostische toepassingen, zoals:

* Immunohistochemie: Deze techniek wordt gebruikt om specifieke eiwitten in cellen of weefsels te identificeren en te lokaliseren.

* Western-blotting: Deze techniek wordt gebruikt om specifieke eiwitten in een monster te scheiden en te identificeren.

* ELISA (enzym-gekoppelde immunosorbenttest): Deze techniek wordt gebruikt om de hoeveelheid van een specifiek eiwit in een monster te kwantificeren.

* Flowcytometrie: Deze techniek wordt gebruikt om de expressie van specifieke eiwitten op cellen te meten.

Antilichaammarkers kunnen zeer specifiek zijn en kunnen zelfs zeer kleine hoeveelheden doeleiwit detecteren. Dit maakt ze tot een waardevol hulpmiddel voor onderzoeks- en diagnostische doeleinden.