Een laag aantal monocyten, ook wel monocytopenie genoemd, kan verschillende oorzaken hebben, waaronder:

1. Beenmergaandoeningen: Monocyten vinden hun oorsprong in het beenmerg. Daarom kan elke aandoening die de beenmergfunctie beïnvloedt, zoals leukemie, myelodysplastische syndromen of aplastische anemie, resulteren in lage monocyten.

2. Sepsis en infecties: Overweldigende infecties, zoals sepsis, of bepaalde virale en bacteriële infecties zoals brucellose of tuberculose, kunnen leiden tot een afname van de monocytproductie.

3. Auto-immuunziekten: Sommige auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis of systemische lupus erythematosus kunnen ervoor zorgen dat het immuunsysteem monocyten aanvalt en vernietigt.

4. Corticosteroïden en chemotherapie: Bepaalde medicijnen, vooral hoge doses corticosteroïden en chemotherapiemedicijnen, kunnen de beenmergfunctie tijdelijk onderdrukken, wat leidt tot een laag aantal monocyten.

5. Aangeboren aandoeningen: Zeldzame genetische aandoeningen, zoals het Chediak-Higashi-syndroom of het Wiskott-Aldrich-syndroom, kunnen vanaf de geboorte lage monocyten veroorzaken.

6. Splenomegalie: Een vergrote milt (splenomegalie) kan monocyten sekwestreren en vangen, wat leidt tot lage aantallen in de bloedbaan.

7. Levercirrose: Gevorderde leverziekte, zoals cirrose, kan de productie en afgifte van monocyten belemmeren.

8. HIV/AIDS: Infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) kan het beenmerg beschadigen en de productie van monocyten beïnvloeden.

Het is belangrijk op te merken dat een laag aantal monocyten vaak een gevolg is van een onderliggende medische aandoening. Als u aanhoudende monocytopenie heeft, raadpleeg dan uw arts voor een goede evaluatie en diagnose om de oorzaak te achterhalen.