Auto-immuunziekten treden op wanneer het immuunsysteem van het lichaam per ongeluk zijn eigen weefsels aanvalt. Het immuunsysteem is ontworpen om het lichaam te beschermen tegen vreemde stoffen, zoals bacteriën en virussen. Normaal gesproken kan het immuunsysteem onderscheid maken tussen lichaamseigen cellen en vreemde cellen. Bij auto-immuunziekten ziet het immuunsysteem gezonde cellen echter aan voor vreemde cellen en produceert het antilichamen die deze aanvallen.

In de meeste gevallen is de exacte oorzaak van auto-immuunziekten niet bekend. Er wordt echter aangenomen dat bepaalde factoren, zoals genetica, omgevingsfactoren en hormonale onevenwichtigheden, bijdragen aan de ontwikkeling van auto-immuunziekten.

Sommige auto-immuunziekten komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Dit suggereert dat hormonen een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van deze aandoeningen. Bovendien kunnen bepaalde omgevingsfactoren, zoals infecties en blootstelling aan toxines, ook auto-immuunziekten veroorzaken.

Auto-immuunziekten vormen een diverse groep aandoeningen en de symptomen kunnen variëren afhankelijk van de specifieke aandoening. Veel voorkomende symptomen zijn vermoeidheid, zwakte, gewrichtspijn, huiduitslag en haaruitval. In sommige gevallen kunnen auto-immuunziekten ook de hersenen en andere organen aantasten.

Behandeling voor auto-immuunziekten omvat doorgaans medicijnen om het immuunsysteem te onderdrukken en de symptomen te verlichten. Sommige auto-immuunziekten kunnen worden behandeld met veranderingen in levensstijl, zoals dieetaanpassingen en stressvermindering.