Een agonistisch monoklonaal antilichaam is een monoklonaal antilichaam dat de effecten van een natuurlijk ligand nabootst door zich aan een receptor te binden en deze te activeren. Deze activering kan leiden tot verschillende cellulaire reacties, afhankelijk van de receptor en het celtype. Agonistische monoklonale antilichamen worden gebruikt bij de behandeling van een verscheidenheid aan ziekten, zoals kanker en reumatoïde artritis.

Monoklonale antilichamen worden geproduceerd door hybridoma's, dit zijn cellen die worden gevormd door de fusie van een myeloomcel met een B-cel. De myeloomcel geeft de hybridoma het vermogen om voor onbepaalde tijd te groeien, terwijl de B-cel de hybridoma het vermogen geeft om antilichamen te produceren. Monoklonale antilichamen kunnen tegen elk antigeen worden geproduceerd, inclusief receptoren.

Agonistische monoklonale antilichamen worden geproduceerd door muizen te immuniseren met een receptoreiwit of een peptide dat op het receptoreiwit lijkt. De muizen worden vervolgens opgeofferd en hun milten worden verwijderd. De B-cellen uit de milt worden gefuseerd met myeloomcellen om hybridomen te creëren. De hybridoma's worden vervolgens gescreend om die te identificeren die antilichamen produceren die binden aan het receptoreiwit en dit activeren.

Agonistische monoklonale antilichamen kunnen worden gebruikt om ziekten te behandelen door receptoren te activeren die bij het ziekteproces betrokken zijn. Zo worden agonistische monoklonale antilichamen die de HER2-receptor activeren gebruikt om HER2-positieve borstkanker te behandelen. Agonistische monoklonale antilichamen die de CD40-receptor activeren, worden gebruikt om reumatoïde artritis te behandelen.

Agonistische monoklonale antilichamen zijn een veelbelovende nieuwe klasse geneesmiddelen voor de behandeling van een verscheidenheid aan ziekten. Ze bieden het potentieel voor gerichte therapie, die bijwerkingen kan verminderen en de patiëntresultaten kan verbeteren.