De programmering van T-lymfocyten is een complex proces dat verschillende belangrijke stappen omvat:

1. Generatie van T-celprecursoren:

De ontwikkeling van T-cellen begint in het beenmerg met de vorming van hematopoietische stamcellen (HSC's). Deze HSC's differentiëren in gewone lymfoïde voorlopercellen (CLP's) en vervolgens in vroege T-celvoorlopercellen (ETP's). ETP's migreren naar de thymus, waar de ontwikkeling van T-cellen doorgaat.

2. Positieve en negatieve selectie:

In de thymus ondergaan T-cellen een proces dat positieve en negatieve selectie wordt genoemd. Tijdens positieve selectie mogen T-cellen die T-celreceptoren (TCR's) tot expressie brengen met voldoende affiniteit voor zelf-MHC-moleculen overleven en rijpen. T-cellen die geen interactie hebben met zelf-MHC-moleculen ondergaan celdood.

Negatieve selectie elimineert T-cellen die sterk reageren op eigen antigenen, waardoor auto-immuniteit wordt voorkomen. Dit gebeurt wanneer ontwikkelende T-cellen zelf-antigenen tegenkomen die worden gepresenteerd door medullaire thymus-epitheelcellen (mTEC's) en corticale thymus-epitheelcellen (cTEC's). T-cellen die te sterk aan zelf-antigenen binden, worden verwijderd om zelftolerantie te garanderen.

3. Functionele rijping:

Zodra T-cellen positieve en negatieve selectie hebben doorstaan, ondergaan ze functionele rijping. Dit proces omvat de verwerving van effectorfuncties zoals cytokineproductie, cytotoxiciteit en het vermogen om te prolifereren als reactie op specifieke antigenen.

4. T-celactivering:

Rijpe T-cellen circuleren door het lichaam en worden geactiveerd wanneer ze hun specifieke antigeen tegenkomen, gepresenteerd door antigeenpresenterende cellen (APC's). Activering omvat de herkenning van het antigeen door de TCR en de binding van co-stimulerende moleculen, zoals CD28 en B7, aan respectievelijk de T-cel en APC.

5. Effectorfunctie en geheugenvorming:

Geactiveerde T-cellen differentiëren tot effector-T-cellen, die geïnfecteerde cellen kunnen elimineren of cytokinen kunnen produceren om de immuunreacties te reguleren. Sommige T-cellen ontwikkelen zich ook tot geheugen-T-cellen, die langdurige immuniteit bieden tegen specifieke pathogenen.

De programmering van T-lymfocyten is een cruciaal proces voor de ontwikkeling van een functioneel en zelftolerant immuunsysteem. Het zorgt ervoor dat T-cellen effectief kunnen reageren op vreemde antigenen en tegelijkertijd voorkomen dat ze eigen weefsels aanvallen. Ontregeling van de T-celprogrammering kan leiden tot immunodeficiëntie of auto-immuunziekten.