Als een antilichaam niet goed functioneert, kan het een aantal negatieve effecten hebben op het immuunsysteem van het lichaam.

- Verminderde immuniteit: Een niet-functioneel antilichaam kan zich niet binden aan antigenen en deze neutraliseren, wat betekent dat het lichaam minder goed in staat is infecties te bestrijden. Dit kan leiden tot een verhoogd risico op het ontwikkelen van ziekten, zoals bacteriële en virale infecties.

- Auto-immuniteit: In sommige gevallen kunnen niet-functionele antilichamen zich binden aan de eigen weefsels van het lichaam, wat leidt tot een auto-immuunreactie. Dit kan verschillende symptomen veroorzaken, afhankelijk van het aangetaste weefsel. Als niet-functionele antilichamen zich bijvoorbeeld aan de schildklier binden, kan dit leiden tot de ontwikkeling van de ziekte van Graves, die wordt gekenmerkt door een overproductie van schildklierhormonen.

- Ontsteking: Niet-functionele antilichamen kunnen ook ontstekingen veroorzaken, wat een natuurlijke reactie is op letsel of infectie. Chronische ontstekingen kunnen echter weefsels en organen beschadigen en worden in verband gebracht met een aantal ziekten, zoals hartziekten, kanker en diabetes.

- Allergische reacties: In sommige gevallen kunnen niet-functionele antilichamen allergische reacties veroorzaken. Dit gebeurt wanneer de antilichamen zich binden aan allergenen, zoals pollen of huisstofmijt, en de afgifte van histamine en andere ontstekingsmediatoren veroorzaken. Allergische reacties kunnen variëren van mild (bijvoorbeeld niezen, loopneus, jeukende ogen) tot ernstig (bijvoorbeeld anafylaxie, wat een levensbedreigende aandoening is).

De ernst van de effecten van niet-functionele antilichamen hangt af van een aantal factoren, waaronder het type antilichaam, de omvang van de disfunctie en de algehele gezondheid van het individu.