Antilichamen zijn essentiële componenten van het immuunsysteem die een cruciale rol spelen bij de verdediging van het lichaam tegen vreemde indringers en ziekteverwekkers. Hier is een overzicht van wat antilichamen doen:

1. Antigeenbinding:Antilichamen zijn Y-vormige eiwitten die door B-cellen worden geproduceerd als reactie op de aanwezigheid van antigenen (vreemde stoffen die door het immuunsysteem als niet-eigen worden herkend). Elk antilichaam heeft specifieke antigeenbindingsplaatsen die met hoge affiniteit aan een bepaald antigeen binden.

2. Neutralisatie:Antilichamen kunnen toxines en ziekteverwekkers neutraliseren door zich eraan te binden en te voorkomen dat ze in wisselwerking treden met gastheercellen. Dit voorkomt infectie of vermindert de ernst ervan.

3. Opsonisatie:Antilichamen kunnen ziekteverwekkers markeren voor vernietiging door andere immuuncellen. Ze doen dit door de ziekteverwekkers te bedekken met complementeiwitten, die fagocytische cellen zoals neutrofielen en macrofagen aantrekken. Dit proces staat bekend als opsonisatie.

4. Activering van het complementsysteem:Antilichamen kunnen het complementsysteem activeren, een complex netwerk van eiwitten die helpen bij de vernietiging van ziekteverwekkers. De activering van het complementsysteem kan leiden tot de vorming van poriën in het celmembraan van de ziekteverwekker, waardoor cellyse (vernietiging) ontstaat.

5. Antilichaamafhankelijke celgemedieerde cytotoxiciteit (ADCC):Antilichamen kunnen ook celgemedieerde vernietiging van geïnfecteerde cellen of kankercellen bemiddelen. Ze binden zich aan specifieke antigenen op het oppervlak van deze cellen en rekruteren immuuncellen zoals natuurlijke killercellen (NK) en macrofagen, die vervolgens cytotoxische moleculen vrijgeven om de doelcellen te vernietigen.

6. Geheugenvorming:Na een infectie differentiëren sommige B-cellen tot geheugen-B-cellen. Deze geheugen-B-cellen "onthouden" het specifieke antigeen en kunnen snel antilichamen produceren bij daaropvolgende blootstelling aan dezelfde ziekteverwekker, waardoor langdurige immuniteit wordt geboden.

7. Regulatie van immuunresponsen:Antilichamen helpen bij het reguleren van de immuunrespons door interactie met regulerende immuuncellen en moleculen. Ze kunnen overmatige immuunreacties dempen en auto-immuunziekten voorkomen.

Over het geheel genomen zijn antilichamen cruciale spelers in het vermogen van het adaptieve immuunsysteem om binnendringende micro-organismen en abnormale cellen te herkennen, neutraliseren en elimineren. Ze bieden bescherming tegen infecties, dragen bij aan het immunologische geheugen en helpen het immuunevenwicht in het lichaam te behouden.