IgM is normaal gesproken het eerste antilichaam dat tijdens een infectie wordt geproduceerd vanwege verschillende factoren die verband houden met de structuur en functie ervan:

Vroege productie:IgM wordt vroeg in de immuunrespons door B-cellen geproduceerd, zelfs voordat de klasse overschakelt naar andere antilichaamklassen zoals IgG of IgA. Dit komt omdat IgM-producerende B-cellen, ook bekend als "natuurlijke IgM"- of "B-1a"-cellen, in grote aantallen aanwezig zijn en snel kunnen reageren op infecties.

Multivalentie:IgM-antilichamen hebben een unieke structuur die bestaat uit vijf identieke zware ketens en vijf identieke lichte ketens gerangschikt in een pentamere vorm. Door deze multivalentie kan IgM tegelijkertijd aan meerdere antigenen binden, waardoor de aviditeit ervan wordt vergroot en ziekteverwekkers effectief kunnen worden herkend en geneutraliseerd.

Uitscheiding:IgM wordt voornamelijk geproduceerd als een uitgescheiden antilichaam, wat betekent dat het kan worden vrijgegeven door B-cellen en vrij kan circuleren in het bloed en andere lichaamsvloeistoffen. Door deze snelle uitscheiding kan IgM snel infectieplaatsen bereiken en onmiddellijke bescherming bieden tegen ziekteverwekkers.

Complementactivatie:IgM-antilichamen zijn bijzonder efficiënt in het activeren van het complementsysteem, een cruciaal onderdeel van de immuunrespons dat ziekteverwekkers helpt elimineren. IgM kan zich binden aan antigenen en de klassieke complementroute activeren, wat leidt tot de vorming van het membraanaanvalcomplex en daaropvolgende cellyse.

Aanwezigheid in slijmvliesimmuniteit:IgM wordt ook prominent geproduceerd in slijmvliesweefsels, waaronder de luchtwegen en het maagdarmkanaal. Door deze lokale productie kan IgM vroegtijdige verdediging bieden tegen ziekteverwekkers op de plaats van binnenkomst, waardoor de verspreiding ervan en het ontstaan ​​van infectie wordt voorkomen.

Het is echter vermeldenswaard dat hoewel IgM vaak het eerste antilichaam is dat wordt geproduceerd, het doorgaans niet het meest voorkomende of persistente antilichaam in de immuunrespons is. Naarmate de infectie vordert en het immuunsysteem volwassener wordt, worden andere antilichaamklassen zoals IgG en IgA dominanter en bieden ze een langdurigere bescherming.