Het immuunsysteem wordt doorgaans niet volledig uitgeschakeld. Integendeel, het kan door verschillende factoren disfunctioneel worden, wat leidt tot een verhoogde vatbaarheid voor infecties en ziekten. Bijvoorbeeld:

Immunosuppressie:Bepaalde medische aandoeningen (bijvoorbeeld HIV/AIDS), medicijnen (bijvoorbeeld chemotherapie) en behandelingen (bijvoorbeeld orgaantransplantaties) kunnen het vermogen van het immuunsysteem onderdrukken om infecties te bestrijden of abnormale cellen te herkennen.

Auto-immuunziekten:Bij auto-immuunziekten valt het immuunsysteem per ongeluk de eigen weefsels van het lichaam aan en beschadigt het, wat leidt tot disfunctie en verminderde immuunreacties.

Veroudering van het immuunsysteem:Naarmate mensen ouder worden, verzwakt het immuunsysteem geleidelijk, waardoor het risico op infecties en bepaalde vormen van kanker toeneemt. Dit fenomeen staat bekend als immunosenescentie.

Congenitale immunodeficiënties:Zeldzame genetische aandoeningen die vanaf de geboorte aanwezig zijn, kunnen de ontwikkeling en functie van het immuunsysteem aantasten, wat kan leiden tot chronische infecties en ernstige ziekten.

Voedingstekorten:Een gebrek aan essentiële voedingsstoffen kan het immuunsysteem verzwakken, omdat verschillende vitamines, mineralen en eiwitten van cruciaal belang zijn voor een goede immuunfunctie.

Psychologische stress:Chronische stress kan de goede werking van het immuunsysteem verstoren, waardoor individuen vatbaarder worden voor infecties en hun vermogen om ziekten te bestrijden wordt aangetast.

Hoewel het immuunsysteem opmerkelijk veerkrachtig is, kunnen bepaalde factoren de effectiviteit ervan in gevaar brengen, wat kan leiden tot tijdelijke of langdurige perioden van verminderde immuunfunctie.