Antilichamen worden door het immuunsysteem geproduceerd als reactie op vreemde indringers zoals bacteriën of virussen. De levensduur van een antilichaam kan variëren, afhankelijk van het type antilichaam en de specifieke ziekteverwekker waarop het zich richt. Sommige antilichamen blijven slechts enkele dagen of weken actief, terwijl andere maanden of zelfs jaren in het lichaam kunnen blijven bestaan. Hier zijn enkele factoren die de levensduur van antilichamen kunnen beïnvloeden:

Type antilichaam: Er zijn verschillende klassen antilichamen, waaronder IgG, IgA, IgM, IgD en IgE. Elke klasse antilichamen heeft een andere functie en levensduur. IgG-antilichamen zijn bijvoorbeeld het meest voorkomende type antilichaam in het bloed en kunnen enkele maanden aanhouden, terwijl IgM-antilichamen vroeg in de immuunrespons worden geproduceerd en een kortere levensduur hebben.

Antigeenpersistentie: De levensduur van een antilichaam kan ook worden beïnvloed door de persistentie van het antigeen in het lichaam. Als het antigeen snel door het immuunsysteem wordt geklaard, zal de antilichaamrespons sneller afnemen. Als het antigeen echter aanhoudt, kan de antilichaamrespons gedurende een langere periode aanhouden.

Geheugencellen: Geheugen B-cellen worden gegenereerd tijdens een immuunrespons en kunnen vele jaren leven. Als hetzelfde antigeen opnieuw wordt aangetroffen, kunnen geheugen-B-cellen zich snel differentiëren tot plasmacellen en antilichamen produceren, wat leidt tot een snellere en robuustere antilichaamrespons. Dit is de basis voor het immunologisch geheugen, waardoor het immuunsysteem effectiever kan reageren op eerder aangetroffen ziekteverwekkers.

Over het algemeen hebben antilichamen die worden geproduceerd tijdens een primaire immuunrespons (de eerste keer dat het lichaam een ​​antigeen tegenkomt) een kortere levensduur vergeleken met antilichamen die worden geproduceerd tijdens een secundaire immuunrespons (volgende ontmoetingen met hetzelfde antigeen). De secundaire immuunrespons is sneller en produceert hogere niveaus van antilichamen met een langere levensduur, waardoor een effectievere bescherming tegen de ziekteverwekker wordt geboden.