Opperhuid

1. De buitenste laag van de huid van een plant of ander meercellig organisme, bestaande uit dicht opeengepakte cellen, doorgaans zonder bladgroenkorrels. De epidermis beschermt planten tegen uitdroging, infectie en mechanische schade, en reguleert de uitwisseling van gassen en waterdamp met de atmosfeer.

2. De buitenste laag van gelaagd plaveiselepitheel die bij gewervelde dieren de buitenste laag van de huid vormt. De epidermis bestaat uit meerdere lagen verhoornde cellen en dient als een fysieke barrière tussen het interne lichaam en de externe omgeving.