Het behandelen van beenulcera en het voorkomen van krabben bij oudere patiënten met dementie kan een uitdaging zijn. Hier zijn enkele opties voor betere verbanden en krabben die kunnen helpen:

Verbanden:

1. Hydrocolloïdverbanden: Deze verbanden zijn gemaakt van een gelachtig materiaal dat exsudaat absorbeert en een vochtige omgeving creëert, waardoor de wondgenezing wordt bevorderd. Ze zijn ook flexibel en kunnen de wond helpen beschermen tegen verder trauma.

2. Schuimverbanden: Schuimverbanden zijn zacht en absorberend en bieden demping en bescherming voor de wond. Ze kunnen ook overtollig exsudaat absorberen en helpen een vochtig wondmilieu te behouden.

3. Transparante filmverbanden: Deze verbanden zijn dun, transparant en maken eenvoudige monitoring van de wondlocatie mogelijk. Ze kunnen ook een barrière vormen tegen externe verontreinigingen en helpen voorkomen dat het verband aan de wond blijft plakken.

4. Antimicrobiële verbanden: Deze verbanden zijn bedekt met antimicrobiële middelen die het risico op infectie helpen verminderen. Ze kunnen met name nuttig zijn bij beenulcera die een hoog risico op infectie lopen, zoals bij patiënten met een verminderde bloedsomloop.

Kras mits:

1. Zachte, gevoerde wanten: Wanten gemaakt van zacht, gewatteerd materiaal kunnen helpen voorkomen dat de patiënt aan de wond krabt. Ze moeten comfortabel zijn om te dragen en niet te beperkend.

2. Spalken of gipsverbanden: In sommige gevallen kunnen spalken of gipsverbanden nodig zijn om het aangedane ledemaat te immobiliseren en te voorkomen dat de patiënt gaat krabben. Deze moeten worden toegepast door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.

3. Antikrasmouwen: Er zijn ook anti-krashoezen verkrijgbaar die de hele arm bedekken, waardoor het voor de patiënt moeilijker wordt om de wond te bereiken en te krabben.

4. Gedragsinterventies: Naast het gebruik van verbandmiddelen en krabben, kan het ook nuttig zijn om gedragsinterventies te implementeren om het krabben te verminderen. Dit kan onder meer omleiding omvatten, het aanbieden van alternatieve activiteiten en het aanpakken van eventuele onderliggende angst of ongemak die mogelijk bijdragen aan het krabgedrag.

Het is belangrijk om een ​​beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg te raadplegen om te bepalen wat het meest geschikte verband en krabmiddel is voor de individuele patiënt, waarbij rekening wordt gehouden met de specifieke kenmerken van de beenulcera en de toestand van de patiënt.