Het CO2-bloedniveau, ook bekend als het kooldioxideniveau of PaCO2, meet de partiële druk van kooldioxide opgelost in het bloedplasma. Het is een essentiële parameter bij het beoordelen van de ademhalingsfunctie van het lichaam en speelt een cruciale rol bij het handhaven van het zuur-base-evenwicht.

Het normale bereik voor PaCO2 in arterieel bloed ligt doorgaans tussen 35 en 45 millimeter kwik (mmHg). Afwijkingen van dit bereik kunnen wijzen op verschillende ademhalingsaandoeningen of zuur-base-onevenwichtigheden.

Wanneer het PaCO2-niveau hoger is dan normaal, staat dit bekend als hypercapnie of respiratoire acidose. Dit kan worden veroorzaakt door aandoeningen die het vermogen van de longen om kooldioxide te elimineren beïnvloeden, zoals chronische obstructieve longziekte (COPD), astma, longontsteking of ademhalingsfalen.

Aan de andere kant, wanneer het PaCO2-niveau lager is dan normaal, staat dit bekend als hypocapnie of respiratoire alkalose. Dit kan voorkomen onder omstandigheden waarbij sprake is van verhoogde ventilatie, zoals het hyperventilatiesyndroom, salicylaattoxiciteit of ernstige metabole acidose.

Het PaCO2-bloedniveau wordt vaak gemeten als onderdeel van routinematige bloedonderzoeken of arteriële bloedgasanalyses om de ademhalingsfunctie te evalueren, ademhalingsstoornissen te diagnosticeren en de effectiviteit van behandelingen met betrekking tot de longen te controleren.

Veranderingen in het CO2-bloedniveau kunnen de pH-balans van het lichaam beïnvloeden, waardoor de activiteit van enzymen en de functie van verschillende organen en systemen worden beïnvloed. Daarom is het handhaven van normale CO2-niveaus cruciaal voor de algehele gezondheid en welzijn.