Het hart reageert op chronische hypertensie met een reeks adaptieve veranderingen die het hartminuutvolume in stand houden, maar structurele veranderingen in het hart veroorzaken.

1. Linkerventrikelhypertrofie:

- Hypertensie verhoogt de belasting van het hart, waardoor de linker hartkamer met meer kracht samentrekt om de systolische bloeddruk op peil te houden.

- Deze verhoogde werklast leidt tot hypertrofie of verdikking van de linkerventrikelwand.

- Linkerventrikelhypertrofie compenseert de verhoogde werklast, maar leidt uiteindelijk tot diastolische disfunctie en hartfalen als de hypertensie aanhoudt.

2. Myocardiale fibrose:

- Hypertensie kan de hartspier beschadigen, wat leidt tot de vervanging van functioneel myocardweefsel door fibrotisch weefsel.

- Myocardiale fibrose vermindert het vermogen van het hart om effectief samen te trekken en verslechtert de diastolische ontspanning.

3. Gedilateerde cardiomyopathie:

- In sommige gevallen van ernstige en langdurige hypertensie raakt de hartspier verzwakt en verwijd, wat leidt tot gedilateerde cardiomyopathie.

- Gedilateerde cardiomyopathie is een ernstige aandoening die hartfalen en hartritmestoornissen kan veroorzaken.

4. Ischemische hartziekte:

- Hypertensie is een belangrijke risicofactor voor ischemische hartziekte, die optreedt wanneer de bloedtoevoer naar het hart verminderd is.

- Hypertensie versnelt de ontwikkeling van atherosclerose, de opbouw van tandplak in de slagaders, waardoor de slagaders die het hart van bloed voorzien, kunnen worden vernauwd of geblokkeerd.