Terwijl het hart niet samentrekt (tijdens de diastole), werken verschillende mechanismen samen om de bloeddruk op peil te houden en te zorgen voor een adequate bloedstroom door het lichaam:

Elastische terugslag van slagaders:

Slagaders hebben elastische wanden die uitrekken wanneer het hart samentrekt (systole) en terugveren tijdens de diastole. Deze elastische terugslag helpt de bloeddruk op peil te houden door het bloed naar voren te duwen in de kleinere bloedvaten.

Perifere weerstand:

De weerstand tegen de bloedstroom in de kleine bloedvaten (arteriolen) staat bekend als perifere weerstand. Wanneer het hart niet samentrekt, vernauwen de arteriolen zich enigszins, waardoor de perifere weerstand toeneemt. Deze vernauwing helpt de bloeddruk op peil te houden door te voorkomen dat het bloed te snel terug naar het hart stroomt.

Veneuze terugkeer:

Veneuze terugkeer verwijst naar de bloedstroom terug naar het hart vanuit de weefsels van het lichaam. Tijdens de diastole creëert de ontspanning van het hart een negatieve druk in de borstholte, wat helpt om het bloed terug naar het hart te trekken. De samentrekking van de skeletspieren tijdens het ademen en de pompende werking van de beenspieren helpen ook bij de veneuze terugkeer, waardoor een continue bloedstroom naar het hart wordt gegarandeerd.

Hartreserve:

Een gezond hart heeft een reservecapaciteit, wat betekent dat het zijn pompkracht kan vergroten wanneer dat nodig is. Als de bloeddruk aanzienlijk daalt tijdens de diastole, kan het hart reageren door de contractiele kracht te vergroten, waardoor de bloeddruk stijgt.

Regulatie van het autonome zenuwstelsel:

Het autonome zenuwstelsel, met name het sympathische deel, speelt een rol bij het handhaven van de bloeddruk tijdens de diastole. Wanneer de bloeddruk daalt, wordt het sympathische zenuwstelsel geactiveerd, wat leidt tot een verhoogde hartslag, vernauwing van de bloedvaten en een verhoogde contractiliteit van het hart, die allemaal bijdragen aan het handhaven van de bloeddruk.

Deze mechanismen werken gecoördineerd om ervoor te zorgen dat de bloeddruk op een adequaat niveau wordt gehouden, zelfs als het hart niet actief samentrekt, waardoor een continue bloedtoevoer naar organen en weefsels door het hele lichaam wordt vergemakkelijkt.