Het concept van het gebruik van stents om verstopte kransslagaders te behandelen werd eind jaren zeventig ontwikkeld door Andreas Grüntzig, een Duitse interventionele cardioloog. In 1977 voerde hij met succes de eerste percutane transluminale coronaire angioplastiek (PTCA) procedure uit, waarbij een ballonkatheter wordt gebruikt om een ​​vernauwde slagader te openen. De slagaders werden echter vaak opnieuw vernauwd na angioplastiek, en Grüntzig zocht een manier om ze open te houden.

In samenwerking met zijn collega's ontwikkelde Grüntzig de eerste coronaire stents, die van roestvrij staal waren gemaakt en uitzetbaar waren. In 1984 implanteerde hij de eerste coronaire stent bij een patiënt in het Universitair Ziekenhuis in Zürich, Zwitserland. De procedure was een succes en de patiënt kon de volgende dag naar huis.

Grüntzigs uitvinding van coronaire stents bracht een revolutie teweeg in de behandeling van coronaire hartziekte en maakte de weg vrij voor de ontwikkeling van meer geavanceerde stenttechnologieën, die nu bij miljoenen patiënten over de hele wereld worden gebruikt.

Als erkenning voor zijn bijdragen aan de interventionele cardiologie ontving Andreas Grüntzig in 1989 de Lasker Award for Clinical Medical Research en in 1994 de gouden medaille van de American Heart Association. Hij overleed in 1985.