De meest gebruikte test voor de diagnose van een hartinfarct (hartaanval) is een elektrocardiogram (ECG of ECG). Een ECG meet de elektrische activiteit van het hart en kan afwijkingen detecteren die wijzen op een hartaanval. Andere tests die kunnen worden gebruikt als bewijs voor een hartinfarct zijn onder meer:

Bloedonderzoek: Bepaalde bloedonderzoeken, zoals troponine en creatinekinase-MB (CK-MB), kunnen de aanwezigheid detecteren van eiwitten die in het bloed vrijkomen wanneer de hartspier beschadigd is.

Echocardiogram: Een echocardiogram is een echografie van het hart die de structuur en functie van het hart kan laten zien en afwijkingen kan identificeren die kunnen worden veroorzaakt door een hartaanval.

Cardiale magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): Een cardiale MRI kan gedetailleerde beelden opleveren van het hart en zijn structuren, inclusief de kransslagaders, en kan helpen bij het identificeren van schadegebieden veroorzaakt door een hartaanval.

Beeldvormingstests in de nucleaire geneeskunde: Beeldvormingstests op het gebied van de nucleaire geneeskunde, zoals een myocardiale perfusiescan of een stresstest, kunnen helpen bij het identificeren van gebieden met een verminderde bloedtoevoer naar het hart, wat indicatief kan zijn voor een hartaanval.

De specifieke tests die worden gebruikt om een ​​hartinfarct te diagnosticeren, zijn afhankelijk van de symptomen en medische geschiedenis van de individuele patiënt.