Zo werkt het:
Meting: Een pulsoximeter wordt op de vingertop van de patiënt geknipt. Dit kleine, draagbare apparaat maakt gebruik van light-emitting diodes (LED's) om twee verschillende golflengten van licht te produceren:rood en infrarood.
Lichtabsorptie: De rode LED zendt licht uit dat wordt geabsorbeerd door zuurstofrijk hemoglobine in het bloed van de patiënt, terwijl het infraroodlicht door het bloed en de weefsels gaat zonder te worden geabsorbeerd. De hoeveelheid licht van elke golflengte die wordt geabsorbeerd of doorgelaten, wordt gemeten door een fotodetector.
Zuurstofverzadiging berekenen: De verhouding tussen de hoeveelheid licht die bij de twee golflengten wordt geabsorbeerd, wordt gebruikt om de zuurstofverzadiging van het bloed te bepalen. Deze verhouding staat bekend als het zuurstofverzadigingspercentage of SpO2. Het vertegenwoordigt het aandeel zuurstofdragende hemoglobine in vergelijking met de totale hoeveelheid hemoglobine in het bloed van de patiënt.
Weergeven: De pulsoximeter geeft het SpO2-niveau van de patiënt weer als een percentage op het digitale display. Het apparaat kan ook informatie verstrekken over de hartslag van de patiënt, doorgaans weergegeven in slagen per minuut (bpm).
Resultaten interpreteren: Normale zuurstofverzadigingsniveaus in rust bij gezonde volwassenen variëren gewoonlijk tussen 95% en 100%. SpO2-niveaus onder de 90% kunnen als laag worden beschouwd en vereisen verdere evaluatie. Pulsoximetrie is een essentieel hulpmiddel in verschillende gezondheidszorgomgevingen, waaronder ziekenhuizen, klinieken, eerstehulpafdelingen en tijdens anesthesie of operaties. Het stelt zorgverleners in staat de vitale functies van patiënten nauwlettend in de gaten te houden en snel potentiële problemen met betrekking tot het zuurstofniveau of de hartslag te detecteren.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win