Cardiovasculair uithoudingsvermogen verwijst naar het vermogen van het hart, de longen en de bloedvaten om zuurstofrijk bloed aan de spieren te leveren tijdens aanhoudende fysieke activiteit. Het wordt vaak gemeten via activiteiten zoals hardlopen, fietsen of zwemmen over lange afstanden, waarbij de hartslag gedurende een langere periode verhoogd is en het lichaam afhankelijk is van het aerobe (zuurstofafhankelijke) metabolisme om energie te produceren.

Spieruithoudingsvermogen verwijst daarentegen naar het vermogen van een spier of spiergroep om herhaaldelijk kracht uit te oefenen of gedurende een langere periode een specifieke samentrekking te behouden. Het wordt vaak getest door middel van oefeningen zoals push-ups, sit-ups of het vasthouden van een plankpositie, waarbij de spieren tegen weerstand werken en geleidelijk aan vermoeid raken. In tegenstelling tot het cardiovasculaire uithoudingsvermogen is het spieruithoudingsvermogen voornamelijk afhankelijk van het anaerobe (zuurstofonafhankelijke) metabolisme, waarbij energie wordt geproduceerd zonder zuurstof te gebruiken.

Hier is een samenvatting van de belangrijkste verschillen tussen cardiovasculair uithoudingsvermogen en spieruithoudingsvermogen:

| Kenmerk | Cardiovasculair uithoudingsvermogen | Gespierd uithoudingsvermogen |

|---|---|---|

| Primair betrokken fysiologisch systeem | Hart, longen, bloedvaten | Skeletspieren |

| Energieproductie | Aërobe (zuurstofafhankelijke) stofwisseling | Anaerobe (zuurstofonafhankelijke) stofwisseling |

| Activiteiten die doorgaans worden gebruikt voor beoordeling | Lange afstand hardlopen, fietsen, zwemmen | Push-ups, sit-ups, planken |

| Primaire focus | Vermogen om cardiovasculaire activiteit in de loop van de tijd te behouden | Vermogen om spiercontractie of -kracht in de loop van de tijd te behouden |

| Vermoeidheidsgerelateerde factor | Beperkt aanbod van zuurstof | Ophoping van metabolische afvalproducten (bijv. melkzuur) |

Zowel het cardiovasculaire uithoudingsvermogen als het spieruithoudingsvermogen zijn cruciale componenten van de algehele fysieke fitheid en kunnen worden verbeterd door regelmatige lichaamsbeweging en fysieke training. Hoewel het focussen op het opbouwen van het ene zich niet noodzakelijkerwijs vertaalt in verbetering van het andere, is het integreren van een balans tussen aërobe activiteiten en weerstandstraining (voor een verbeterd spieruithoudingsvermogen) belangrijk voor holistische fysieke fitheid.