Patiënten die coronaire stents krijgen, moeten doorgaans meerdere medicijnen gebruiken om het succes van de procedure te optimaliseren en de gezondheid op de lange termijn te garanderen. Deze medicijnen vallen grofweg in verschillende categorieën:

Aggregatieremmers: Deze medicijnen helpen voorkomen dat zich bloedstolsels vormen op de stent, wat kan leiden tot een aandoening die stenttrombose wordt genoemd, een ernstige complicatie die wordt gekenmerkt door een geblokkeerde bloedstroom door de stent. De twee meest voorgeschreven medicijnen tegen bloedplaatjes zijn aspirine en een P2Y12-remmer, zoals clopidogrel, prasugrel of ticagrelor. Aspirine wordt gewoonlijk voor onbepaalde tijd ingenomen, terwijl de P2Y12-remmer doorgaans voor een beperkte duur wordt voorgeschreven, doorgaans 6 tot 12 maanden, afhankelijk van het gebruikte type en de individuele risicofactoren van de patiënt.

Anticoagulantia: In sommige gevallen, vooral als een stent is geplaatst in een geblokkeerde kransslagader die een groot deel van de hartspier van bloed voorziet, of bij patiënten met bepaalde onderliggende aandoeningen, kunnen ook antistollingsmedicijnen worden voorgeschreven. Anticoagulantia, zoals warfarine, heparine of directe orale anticoagulantia (DOAC's) zoals rivaroxaban, apixaban of edoxaban, helpen het bloedstolselvermogen te verminderen en het risico op complicaties verder te verminderen.

Bètablokkers: Deze medicijnen helpen de hartslag te vertragen en de bloeddruk te verlagen, waardoor de zuurstofbehoefte van het hart wordt verminderd en de belasting van het hart wordt verlicht. Bètablokkers die vaak worden gebruikt na plaatsing van een stent zijn onder meer metoprolol, bisoprolol, atenolol en nebivolol.

ACE-remmers (angiotensine-converting enzyme-remmers) of ARB's (angiotensine-receptorblokkers): Deze medicijnen worden vaak gebruikt om de bloeddruk te verlagen en de bloedstroom te verbeteren door de bloedvaten te ontspannen. ACE-remmers en ARB's helpen de druk op het hart te verminderen en kunnen verdere schade aan de bloedvatwanden voorkomen.

Statines: Deze medicijnen zijn essentieel bij het verlagen van het cholesterolgehalte en het voorkomen van de vorming van tandplak in de slagaders. Statines, zoals simvastatine, atorvastatine, rosuvastatine en pravastatine, kunnen het risico op toekomstige hartproblemen aanzienlijk verminderen.

Nitraten: Deze medicijnen, zoals nitroglycerine, verwijden de bloedvaten en verbeteren de bloedtoevoer naar het hart. Hoewel ze na het plaatsen van een stent niet vaak op lange termijn worden gebruikt, kunnen sommige patiënten ze nuttig vinden bij het beheersen van symptomen zoals pijn op de borst of angina pectoris.

Calciumkanaalblokkers: Deze klasse medicijnen kan de bloedvaten ontspannen, de bloedtoevoer naar het hart verbeteren en de bloeddruk onder controle houden. Medicijnen zoals amlodipine, nifedipine en diltiazem kunnen in combinatie met andere medicijnen worden gebruikt.

Het is belangrijk op te merken dat medicatieregimes kunnen variëren op basis van de onderliggende aandoeningen van de patiënt, het type stentprocedure dat wordt uitgevoerd en de individuele reactie op de medicijnen. De specifieke medicijnen, doses en duur van de behandeling worden doorgaans voorgeschreven en nauwlettend gevolgd door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, meestal een cardioloog, die het behandelplan op maat maakt om de resultaten van de patiënt te optimaliseren en zijn welzijn op de lange termijn te garanderen.