Chronisch alcoholmisbruik kan via verschillende mechanismen tot hartfalen leiden:

1. Cardiomyopathie:Alcohol kan de hartspier direct beschadigen, wat leidt tot een aandoening die alcoholische cardiomyopathie wordt genoemd. Deze schade verzwakt het hart en vermindert het vermogen om bloed effectief rond te pompen. Cardiomyopathie kan zich ontwikkelen tot hartfalen als het niet wordt behandeld.

2. Aritmieën:Alcohol kan de elektrische signalen verstoren die het hartritme regelen, wat kan leiden tot onregelmatige hartslag of aritmieën. Sommige soorten hartritmestoornissen kunnen levensbedreigend zijn en kunnen bijdragen aan hartfalen.

3. Hoge bloeddruk:Alcohol kan een verhoging van de bloeddruk veroorzaken, wat het hart extra belast en uiteindelijk tot hartfalen kan leiden.

4. Verhoogd cholesterol:Alcohol kan het niveau van lipoproteïne met lage dichtheid (LDL), het ‘slechte’ cholesterol, en het niveau van lipoproteïne met hoge dichtheid (HDL), het ‘goede’ cholesterol, verhogen. Deze onbalans in het cholesterolgehalte kan bijdragen aan de opbouw van tandplak in de slagaders, waardoor het risico op coronaire hartziekte en hartfalen toeneemt.

5. Voedingstekorten:Chronisch alcoholmisbruik kan leiden tot voedingstekorten, vooral van thiamine (vitamine B1) en magnesium, die belangrijk zijn voor de gezondheid van het hart. Een tekort aan deze voedingsstoffen kan het hart verzwakken en het vatbaarder maken voor hartfalen.

6. Diabetes:Alcoholmisbruik gaat gepaard met een verhoogd risico op diabetes type 2, wat een belangrijke risicofactor is voor hartfalen. Diabetes kan de bloedvaten en zenuwen beschadigen die het hart voeden, wat tot hartfalen kan leiden.

Het is belangrijk op te merken dat de effecten van alcohol op het hart kunnen variëren, afhankelijk van de hoeveelheid en het patroon van alcoholgebruik, maar ook van individuele factoren zoals leeftijd, geslacht en algehele gezondheid. Zwaar en langdurig alcoholmisbruik leidt eerder tot hartfalen dan matig of incidenteel alcoholgebruik.