Human Immunodeficiency Virus (HIV) is een retrovirus dat zich richt op het immuunsysteem van het lichaam, met name op de CD4+ T-cellen, ook bekend als helper-T-cellen. Wanneer HIV het lichaam binnendringt, valt het deze cruciale immuuncellen aan en vernietigt het, wat leidt tot een verzwakt immuunsysteem. Dit compromis in de natuurlijke afweermechanismen van het lichaam heeft verschillende diepgaande effecten op verschillende orgaansystemen, waardoor de homeostase wordt verstoord. Hier zijn de belangrijkste manieren waarop HIV het lichaam beïnvloedt en de homeostase ervan verstoort:

Verminderde immuunrespons:

- HIV infecteert en vernietigt voornamelijk CD4+ T-cellen, die een centrale rol spelen in de verdediging van het immuunsysteem tegen infecties. Naarmate het aantal CD4+ T-cellen afneemt, wordt het lichaam steeds minder goed in staat om opportunistische infecties en bepaalde soorten kanker te bestrijden.

Opportunistische infecties:

- HIV-geïnfecteerde personen zijn gevoeliger voor een breed scala aan opportunistische infecties, waaronder longontsteking, tuberculose, toxoplasmose en cytomegalovirus (CMV)-infectie. Deze infecties maken misbruik van het verzwakte immuunsysteem en kunnen ernstige ziekten veroorzaken, wat leidt tot een verslechtering van de algehele gezondheid en een verdere verstoring van de homeostase.

HIV-geassocieerde neurocognitieve stoornissen (HAND):

- HIV kan de bloed-hersenbarrière passeren en cellen in het centrale zenuwstelsel infecteren. Dit kan leiden tot HIV-geassocieerde neurocognitieve stoornissen, waaronder een spectrum van cognitieve stoornissen, motorische problemen en gedragsveranderingen. Deze stoornissen beïnvloeden de hersenfunctie en brengen het vermogen van het individu om de homeostase te handhaven verder in gevaar.

Verspillingssyndroom:

- HIV kan een aandoening veroorzaken die bekend staat als het wasting-syndroom, ook wel het AIDS-wasting-syndroom genoemd. Het wordt gekenmerkt door ernstig gewichtsverlies, spieratrofie en vermoeidheid. Deze verstoring van normale metabolische processen leidt tot een achteruitgang van de algehele lichamelijke gezondheid en een verminderd vermogen om de homeostase te handhaven.

Cardiovasculaire complicaties:

- HIV-infectie is in verband gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, zoals hartaanvallen, beroertes en perifere vaatziekte. De exacte mechanismen zijn nog niet volledig bekend, maar kunnen betrekking hebben op chronische ontstekingen, endotheliale disfunctie en een abnormaal lipidenmetabolisme.

Nierziekte:

- HIV-infectie kan leiden tot HIV-geassocieerde nefropathie, een soort nierziekte die wordt gekenmerkt door ontsteking en schade aan de nieren. Dit kan de vochtbalans, het elektrolytenniveau en de eliminatie van afvalproducten verstoren, waardoor de nierfunctie wordt aangetast en wordt bijgedragen aan de algehele verstoring van de homeostase.

HIV-geassocieerde maligniteiten:

- Personen met HIV lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van bepaalde soorten kanker, waaronder Kaposi-sarcoom, non-Hodgkin-lymfoom en baarmoederhalskanker. Deze kwaadaardige aandoeningen belasten het immuunsysteem verder en dagen het vermogen van het lichaam uit om de homeostase te handhaven.

Samenvattend beïnvloedt HIV het lichaam door in de eerste plaats het immuunsysteem aan te vallen, wat leidt tot een verzwakte verdediging tegen infecties en ziekten. Deze verstoring van de natuurlijke afweer van het lichaam opent de deur voor opportunistische infecties, neurologische aandoeningen, het wasting-syndroom, cardiovasculaire complicaties, nierziekten en een verhoogd risico op bepaalde maligniteiten. Deze cumulatieve effecten verstoren verschillende fysiologische processen, schaden orgaanfuncties en stellen het vermogen van het lichaam om de homeostase te handhaven op de proef, wat uiteindelijk leidt tot de klinische manifestaties en progressie van HIV-infectie.