Het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) richt zich voornamelijk op het immuunsysteem van het lichaam. Het valt het immuunsysteem aan en verzwakt het, met name door invloed op een type witte bloedcel die bekend staat als CD4+ T-cellen, vaak T-cellen of helper-T-cellen genoemd. T-cellen spelen een cruciale rol in het vermogen van het immuunsysteem om infecties te bestrijden, inclusief het virus zelf.

Wanneer HIV het lichaam binnendringt, infecteert en vernietigt het deze cruciale T-cellen, waardoor het vermogen van het lichaam om zichzelf te verdedigen tegen een breed scala aan infecties wordt verminderd. Naarmate de infectie vordert, kan HIV het immuunsysteem beschadigen tot het punt waarop het lichaam niet in staat is om zelfs kleine infecties en ziekten effectief te bestrijden, waardoor het individu kwetsbaar wordt voor een verscheidenheid aan ziekten, waarvan sommige levensbedreigend kunnen zijn.

HIV verzwakt het immuunsysteem in de loop van de tijd, wat leidt tot een aandoening die het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS) wordt genoemd. AIDS is het verst gevorderde stadium van HIV-infectie en treedt op wanneer het immuunsysteem ernstig verzwakt is en het lichaam niet langer effectief kan verdedigen tegen opportunistische infecties en bepaalde soorten kanker.